«آقای اسمیت …» در نقد سرمایه داری نوشته شد

به گزارش باکس افیس ایران:  کارگردان نمایش «آقای اسمیت، آقای ایوانف و یک خانواده کم اهمیت آفریقایی» عنوان کرد این اثر نمایشی در لایه های عمیق تر خود پیام هایی برای مخاطبان اندیشمند دارد.

محمد مروج کارگردان نمایش «آقای اسمیت، آقای ایوانف و یک خانواده کم اهمیت آفریقایی» که در تالار حافظ روی صحنه است درباره اجرای این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: این نمایش حاصل یک سری مطالعات فلسفی و تاریخی درباره اینکه جهان در چه راستایی قرار دارد و به کجا می رود، است. «آقای اسمیت، آقای ایوانف و یک خانواده کم اهمیت آفریقایی» در نقد نظام سرمایه داری شکل گرفت؛ نظامی که از برهه ای از تاریخ در دنیا به وجود آمد و تنها دغدغه اش پول است.

وی درباره چگونگی تاثیر آلبوم موسیقی Emotive بر نگارش نمایشنامه توضیح داد: ایده فرمی و محتوایی نمایش از آلبوم Emotive از گروه A Perfect Circle است. آلبوم های این گروه موضوعات مشخصی دارد و هر آلبوم براساس یک کانسپت اصلی شکل می گیرد و گروه با توجه به آن موضوع، موسیقی هر آلبوم را می سازد. آلبوم Emotive یک آلبوم کاور است و به موضوع آنتی کاپیتالیسم می پردازد که از معروف ترین آهنگ های آلبوم، ترانه «تصور کن» جان لنون را می توان نام برد که این گروه آن را بازخوانی کرده اند. در فضای آهنگ های این گروه هجو و گروتسک دیده می شود که به نمایش هم راه یافته است.

مروج ادامه داد: البته به جز این آلبوم برای نگارش متن و شکل گیری فرم اجرا از رمان «۱۹۸۴» جرج اورول و کتاب ها و تفکرات فلسفی نیز وام گرفته شده است. در این نمایش زاویه های مختلف نظام سرمایه داری را بررسی می کنیم البته ممکن است افرادی که به دنبال دیدن اثری درام هستند از نمایش لذت نبرند چون شخصیت های نمایش در یک وضعیت ثابت وجود دارند و تغییری در آنها به وجود نمی آید. این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که نظام سرمایه داری، سلطه گر است و دیالکتیکی در آن وجود ندارد، همه به فکر منافع شخصی خود هستند و به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه می‌خواهند، کسب سرمایه کنند.

مروج در پایان صحبت هایش یادآور شد: این نمایش یک ملودرام گروتسک است که در آن فضاهای ترسناک و کمیک را همزمان شاهد هستیم. در تئاتر شاهد ۲ قشر تماشاگر هستیم؛ عده ای که به دنبال کارهای غیرمفهومی، ساده و کمدی و قشر دیگری که مخاطب آثار سنگین هستند. در این نمایش تعمدا با پیام هایی «رو» مواجه هستیم اما در لایه های عمیق تر نمایش برای مخاطبان با مطالعه و متفکر پیام های دیگری دارد که امیدوارم این پیام ها زیر لایه های سطحی اثر از دید مخاطبان پنهان نماند.

امیرحسین سرداریان، پیمان محسنی، ‎محمدرضا صولتی، امیرحسین شفیعی، مرجان شکوفکی، عرفان هنربخش، ماهان اسماعیل آبادی، آرش علیقلیان، امیر عباس خراسانی، امیر نوایی، هادی لطفی، پگاه کریم زاده، علی دواتگران، حامد شمسه، زهرا امیرانصاری، ستایش مهدوی ایزدی، عرفان قربانی سعادت، علیرضا دلیر، مبین غضنفری، مریم چمن دوست در این نمایش نقش آفرینی می کنند که تا ۷ بهمن ماه ساعت ۱۸ در تالار حافظ روی صحنه خواهد بود.


بدون دیدگاه

پاسخ دهید

فیلدهای مورد نیاز با * علامت گذاری شده اند