توقف «می خواهم زنده بمانم» و اثبات یک ادعا

به گزارش باکس افیس ایران: یک تهیه کننده با اشاره به توقیف آثار سینمایی و نمایش خانگی با نگاه‌های سلیقه‌ای، می گوید: توقیف «می خواهم زنده بمانم» ثابت کرد رفتارهای سلیقه‌ای و نگاه‌های چندوجهی در اعمال ممیزی‌ها باعث می‌شود تولیدات هنری بیشترین ضربه را بخورند.

محمدحسین فرح بخش ـ تهیه کننده ـ با انتقاد از توقیف سریال «می خواهم زنده بمانم»، گفت: از وقتی که سازمان صداوسیما با تاسیس ساترا (سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر) در تولیدات نمایش خانگی ورود کرد، بیشترین آسیب را به این حوزه زد. این اشکال تلویزیون است که می‌خواهد در هر کاری دخالت کند. با فشاری که به وزارت ارشاد آوردند، اختیارات این وزارتخانه را در حوزه نمایش خانگی محدود کردند. حکایت ساترا و عملکردش، حکایت شترمرغی است که وقتی بهش می‌گویند تخم بگذار می‌گوید من بار می‌برم و وقتی می‌گویند بار ببر می‌گوید من تخم می‌گذارم.

او ادامه داد: الان تولیدات نمایش خانگی هم میان ساترا و صداوسیما سرگردان است و به هر کدام که می‌گویند چرا مثلا برای فلان فیلم مشکلی پیش آمده شانه خالی می‌کنند. بدترین شکل ماجرا هم این است که همه به خودشان اجازه می‌دهند در کار وزارت ارشاد دخالت کنند.

فرحبخش درباره ماجرای واگذاری مجوزها به ساترا، گفت: متاسفانه دولت در طول این هفت ـ هشت سال، فرهنگ را به حال خود رها کرد و همین باعث شد افرادی درباره فرهنگ نظر بدهند که هیچ سررشته‌ای درباره آن ندارند. تلویزیون باید در کار رسانه و تلویزیون که فراگیر است دخالت کند و نباید در زمینه ساخت سریال‌های نمایش خانگی ورود کند. به خاطر کوتاهی‌های وزیر ارشاد الان تلویزیون خودش را مسئول نمایش خانگی می‌داند؛ در حالی که من اطلاع دارم آقای حسین انتظامی سر این موضوع خیلی تلاش کرد تا این اتفاق نیفتد ولی وقتی دستور از بالادستی می‌رسد، دیگر کاری نمی‌توان کرد. وگرنه به نیروی انتظامی ربطی ندارد که بخواهد جلوی کاری را بگیرد. این به خاطر رفتارهای متناقض و ضعف در ساترا است که اجازه می‌دهد هر نهادی تصمیم گیری کند و جلوی پخش یک کار را بگیرد.

این تهیه کننده با اشاره به اینکه نباید به یک اثر هنری و به هنرمند به چشم مجرم نگاه کرد، گفت: حتی به نظرم قوه قضاییه هم نباید در مقام مدعی العموم جلوی یک اثر هنری را بگیرد. مگر آنکه شکایت شخصی وجود داشته باشد. وقتی نهادهای دولتی مجوز یک اثر را می‌دهند، به تمام جوانب آن فکر کردند و اصلا ورود قوه قضاییه به ممیزی یک اثر بدون شکایت شخصی اصلا توجیهی ندارد. نباید به هنرمند به چشم یک مجرم نگاه کنند. این باعث می‌شود جلوی جسارت و صراحت فیلمساز در ساخت آثار انتقادی گرفته شود. گاهی فکر می‌کنم افرادی که در درون نهادهای قدرت هستند خبر ندارند که یک فیلمساز تا اینکه بتواند یک اثر را تولید کند با چه موانعی روبرو است. اتفاقی که در وزارت ارشاد می‌افتد تا مجوز یک اثر صادر شود به اندازه کافی سفت و سخت هست و نیازی به این همه دخالت از سوی نهادهای دیگر نیست. اینطور نیست که هنرمند یک شبه تصمیم بگیرد فیلم بسازد و سریع همه مراحلش انجام شود و فردا صبحش هم اکران کنند. همه این مراحل آنقدر بالا و پایین دارد که وقتی به مرحله خروجی می‌رسد تمامی جوانب اثر در نظر گرفته شده است.

کارگردان «زندگی خصوصی» با انتقاد از بی‌اعتمادی مسئولان و نهادهای قدرت نسبت به هنرمندان گفت: به نظرم این بی‌اعتمادی ناشی از نبود قوانین شفاف در حوزه فرهنگ است. واقعیت این است که ما مشکل ساختار در کشور داریم و نهادهای مختلف در کشور نظرات مختلفی دارند و نگاه ملوک الطوایفی در کشور جاری است. وقتی تمام مسئولیت‌ها را بر عهده وزارت ارشاد بگذارند زمانی هم که تخلفی صورت گرفت می‌توان از این وزارت خانه به نهادهای ناظر شکایت کرد. اما با این وضعیت هیچ مسئولی زیر بار تصمیمات دیگران نمی‌رود.

حسین فرحبخش در پایان گفت: تصمیم‌های سلیقه‌ای و اختلافاتی که در توقیف یک اثر سهیم هستند، باعث می‌شود اعتماد مردم نسبت به تولیدات هنری از بین برود و ریسک سرمایه‌گذاری در نمایش خانگی را بالا می‌برد.