به گزارش باکس افیس ایران: کارگردان تئاتر «امشب، اینجا» معتقد است: ما در جامعهای زندگی میکنیم که زنها فعالیت اجتماعی بالایی دارند اما بخش دیگری که در دایره این فعالیت اجتماعی نیستند مغفول واقع میشوند و در نتیجه اکثر کارهایی که میبینیم موقعیت زنان را به شکلی کلیشهای و بیخطر روایت میکنند.
مژگان خالقی که قرار است نمایشاش «امشب، اینجا» به زودی روی صحنه تماشاخانه ایرانشهر برود، درباره این نمایش توضیح داد: «امشب، اینجا» موضوعی کاملا اجتماعی دارد و محوریت اصلی آن تنهایی و انقطاع رابطه آدمها با یکدیگر است که درنهایت هرکدام سرنوشت تراژیکی پیدا میکند. سعی کردیم هرکدام از آدمها نمایندهای بخشی از جامعه ما باشند. با این حال زبان نمایش، غیررئالیستی است و در فضایی شناور اتفاق می افتد.
این کارگردان درباره خط روایی قصه ادامه داد: این نمایشنامه بر اساس یک داستان واقعی است که در نگارش و پرداخت، روایتی ذهنی و غیر خطی پیدا کرد. درواقع ماجرای زنی بود که سرنوشت هولناکی را برای خودش رقم می زند و در نهایت به دلیل اینکه داستان فضایی زنانه، پرتنش و چالشی داشت، آن را انتخاب کردم و بر اساس آن قصه دراماتیزه شد و بر روی ساختار و قصههای فرعی کار کردم. نگارش آن حدود پنج ماه طول کشید البته اکنون که در مرحله تمرین قرار داریم، باز هم این انعطاف وجود دارد که چیزهایی تغییر کند.
او درباره سختیهای روی صحنه بردن نمایشنامههایی با موضوعیت مسائل اجتماعی اظهار کرد: درست است که ما در جامعهای زندگی میکنیم که زنها فعالیت اجتماعی بالایی دارند اما بخش دیگری از زنها که در دایره این فعالیت اجتماعی نیستند مغفول واقع میشوند و ما ترجیح میدهیم دنبال قصههای بیدردسرتر بگردیم.
در نتیجه اکثر کارهایی که میبینیم موقعیت زنان را به شکلی کلیشهای و بیخطر روایت میکنند. من به هیچ وجه فمینیست نیستم اما زنان و مسائل اجتماعی چالش بیشتری را در ذهن من ایجاد کرده و حواسم است که یک موضوع پرچالش اجتماعی را در قالب یک مدیوم تازه و متفاوت ارائه کنم. فرم و تجربه گرایی در کارگردانی دغدغه من است. فرمی متفاوت از تئاتر موزه ای و مرسوم. بخش زیادی از جذابیت تئاتر و به ویژه کارگردانی برای من چالشهای طراحی ساختمان اجراست با موضوعی که البته پیوندی با زندگی اجتماعی مردم دارد.
خالقی با اشاره به بازیگرانی که در این اثر ایفای نقش خواهد کرد، گفت: میترا حجار، هانا کامکار، ترلان پروانه و آریان رضایی بازیگران این نمایش هستند. من به شخصه قائل به بازیگر چهره و غیر چهره نیستم و فکر می کنم که آیا بازیگری میتواند از عهده نقش بربیاید یا نه. نکته دیگر این است که من در یکی از تماشاخانههایی نمایش را اجرا می کنم که پر کردن سالن اهمیت و پارامترهای خاص خودش را دارد. در نتیجه با این واقعبینی تصمیم گرفتم از بازیگرانی دعوت کنم که ضمن اینکه بازیگران خوب و شناخته شدهای هستند برای نقش هم مناسب باشند.
بدون دیدگاه