جورج میلر، کارگردان فیلم، اذعان کرده که این دو بازیگر تفاوت‌های زیادی در نحوه کار داشتند. ترون بازیگری بسیار منضبط و حرفه‌ای بود که همواره اولین نفر در صحنه حاضر می‌شد. در مقابل، هاردی رویکردی پرتنش و غریزی داشت و اغلب درگیر چالش‌های درونی خود بود. میلر امیدوار بود که این تفاوت‌ها به شیمی مثبت روی پرده منجر شود، اما در واقع، باعث اصطکاکی شدید شد.
یکی از اختلاف‌های اصلی در نحوه برخورد با سکانس‌های اکشن بود. ترون مشتاق به انجام دستورات کارگردان بود، در حالی که هاردی برای هر حرکت نیاز به توضیح و دلیل داشت. ترون رابطه‌شان را این‌گونه توصیف می‌کند:
«مثل دو پدر و مادر در صندلی جلو ماشین بودیم؛ یا در حال دعوا بودیم، یا قهر. نمی‌دانم کدام بدتر بود. برای دیگران سخت بود.»
اما آن‌چه همه‌چیز را به اوج رساند، بی‌نظمی مکرر تام هاردی بود. او تقریباً هر روز دیر به صحنه می‌آمد و همه تیم تولید را معطل می‌کرد. روزی که قرار بود ساعت ۸ صبح سکانسی در “وار ریگ” فیلم‌برداری شود، ترون در لباس کامل در محل حاضر شد، اما هاردی تا ساعت ۱۱ نیامد. ترون پس از ساعت‌ها انتظار، خشم خود را سر هاردی خالی کرد و گفت باید به ازای هر دقیقه تأخیر، جریمه شود.
پس از این حادثه، ترون خواستار حضور یک تهیه‌کننده زن برای حمایت از خود شد. دنیس دی نووی به نامیبیا آمد، اما گروه تولید از ورود او به صحنه جلوگیری کرد، چون نگران دخالت در روند خلاقانه فیلم بودند.
با وجود همه این تنش‌ها، همه طرف‌ها اکنون از رفتارهایشان پشیمان‌اند. ترون اعتراف می‌کند که ترسیده بود و می‌فهمد چرا میلر نگران حضور دی نووی بود. میلر نیز می‌گوید که باید حساس‌تر با شرایط برخورد می‌کرد. و هاردی نیز پذیرفته که فشار پروژه او را فراتر از توانش تحت تأثیر قرار داده است.
با این حال، در لحظه‌ای نادر، ورق برگشت؛ روزی که هاردی و ترون با موتور در صحرا می‌چرخیدند، رفتارش ناگهان نرم‌تر شد و همین باعث تغییر فضای تولید شد.
گرچه این تجربه پرتنش بود، نتیجه آن شاهکاری ماندگار شد. میلر اما تأکید می‌کند: «هیچ بهانه‌ای برای چنین رفتارهایی وجود ندارد، حتی اگر خروجی کار فوق‌العاده باشد.»
در فیلم جدید دنباله‌دار یعنی «فیوریوسا»، بازیگران آنیا تیلور-جوی و کریس همسورث خوشبختانه موفق شدند از چنین درگیری‌هایی دور بمانند — هرچند چالش‌های دیگری در کار وجود داشت.
بدون دیدگاه