به گزارش باکس افیس ایران: لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو (انگلیسی:
Leonardo Wilhelm DiCaprio؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴) بازیگر و تهیه‌کنندهٔ آمریکایی است.
او برای بازی در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای و دورانی شهرت دارد و افتخارات مختلفی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا و سه جایزهٔ گلدن گلوب دریافت کرده‌است. فیلم‌هایش تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته و نام او هشت بار در رتبه‌بندی‌های سالانهٔ بازیگران با بیشترین دستمزد در جهان قرار گرفته‌است.دی‌کاپریو فعالیت حرفه‌ای خود را در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ با حضور در آگهی‌های تلویزیونی آغاز کرد. در اوایل دههٔ ۱۹۹۰، او در مجموعه‌های تلویزیونی مختلفی مانند سیت‌کام پدر و مادری نقش‌های طولانی‌مدتی را ایفا کرد و نخستین نقش سینمایی برجستهٔ او توبیاس وولف در زندگی این پسر (۱۹۹۳) بود. او در ۱۹ سالگی برای بازی در نقش پسری معلول در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. او برای بازی فیلم‌های عاشقانهٔ رومئو + ژولیت (۱۹۹۶) و تایتانیک (۱۹۹۷) به شهرت بین‌المللی رسید. پس از اینکه تایتانیک پرفروش‌ترین فیلم آن زمان شد، حجم کاری او تا چندین سال کاهش یافت. دی‌کاپریو به‌منظور از بین بردن تصویرش از یک قهرمان رمانتیک به‌دنبال نقش‌هایی در سایر ژانرها از قبیل درام جنایی اگه می‌تونی منو بگیر (۲۰۰۲) و دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲) بود؛ فیلم دوم اولین همکاری او با کارگردان مارتین اسکورسیزی است.
دی‌کاپریو هوارد هیوز را در هوانورد (۲۰۰۴) به تصویر کشید و برای نقش‌آفرینی‌هایش در تریلر سیاسی الماس خونین (۲۰۰۶)، درام جنایی رفتگان (۲۰۰۶) و درام عاشقانهٔ جاده انقلابی (۲۰۰۸) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. در دههٔ بعد، او در چند پروژه از کارگردانان سرشناس ایفای نقش کرد؛ فیلم علمی تخیلی سرآغاز (۲۰۱۰)، فیلم وسترن جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، فیلم زندگی‌نامه‌ای گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، درام بقا بازگشته (۲۰۱۵) و درام کمدی روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹)؛ تمام این فیلم‌ها از لحاظ تجاری موفق و با نقدهای مثبت منتقدان همراه بودند. او برای به تصویر کشیدن هیو گلاس در بازگشته برندهٔ جایزهٔ اسکار و بفتای بهترین بازیگر مرد شد.
دی کاپریو بنیان‌گذار اپین وی پروداکشنز—کمپانی تولیدی که برخی از فیلم‌هایش و مجموعهٔ مستند گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را تولید کرده—و بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو—یک سازمان غیرانتفاعی اختصاص داده‌شده به ارتقا آگاهی از محیط زیست—است. او به‌طور مکرر از اهداف خیرخواهانه حمایت می‌کند و چندین فیلم مستند در زمینهٔ محیط زیست تولید کرده‌است. او در سال ۲۰۰۵ به پاس مشارکت‌هایش در فعالیتهای هنری به مقام عضو ارشد نشان هنر و ادب منصوب شد و در سال ۲۰۱۶، نام او در فهرست مجلهٔ تایم از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان قرار گرفت.
| لئوناردو دی‌کاپریو |
|---|
|
| نام در زمان تولد | لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو |
|---|
| زادهٔ | ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ (۴۷ سال)
لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده |
|---|
| پیشه | |
|---|
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۹–اکنون |
|---|
| آثار | فهرست کامل |
|---|
شریک(های)
زندگی | - ژیزلی بینچنی (۲۰۰۰–۲۰۰۵)
- بار رافائلی (۲۰۰۵–۲۰۱۱)
- کامیلا مورون (۲۰۱۷–۲۰۲۲)
|
|---|
| والدین | |
|---|
| جایزه(ها) | فهرست کامل |
|---|
| وبگاه | - وبگاه رسمی
- بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو
|
|---|
لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو (انگلیسی: Leonardo Wilhelm DiCaprio؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴) بازیگر و تهیه‌کنندهٔ آمریکایی است. او برای بازی در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای و دورانی شهرت دارد و افتخارات مختلفی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا و سه جایزهٔ گلدن گلوب دریافت کرده‌است. فیلم‌هایش تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته و نام او هشت بار در رتبه‌بندی‌های سالانهٔ بازیگران با بیشترین دستمزد در جهان قرار گرفته‌است.
دی‌کاپریو فعالیت حرفه‌ای خود را در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ با حضور در آگهی‌های تلویزیونی آغاز کرد. در اوایل دههٔ ۱۹۹۰، او در مجموعه‌های تلویزیونی مختلفی مانند سیت‌کام پدر و مادری نقش‌های طولانی‌مدتی را ایفا کرد و نخستین نقش سینمایی برجستهٔ او توبیاس وولف در زندگی این پسر (۱۹۹۳) بود. او در ۱۹ سالگی برای بازی در نقش پسری معلول در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. او برای بازی فیلم‌های عاشقانهٔ رومئو + ژولیت (۱۹۹۶) و تایتانیک (۱۹۹۷) به شهرت بین‌المللی رسید. پس از اینکه تایتانیک پرفروش‌ترین فیلم آن زمان شد، حجم کاری او تا چندین سال کاهش یافت. دی‌کاپریو به‌منظور از بین بردن تصویرش از یک قهرمان رمانتیک به‌دنبال نقش‌هایی در سایر ژانرها از قبیل درام جنایی اگه می‌تونی منو بگیر (۲۰۰۲) و دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲) بود؛ فیلم دوم اولین همکاری او با کارگردان مارتین اسکورسیزی است.
دی‌کاپریو هوارد هیوز را در هوانورد (۲۰۰۴) به تصویر کشید و برای نقش‌آفرینی‌هایش در تریلر سیاسی الماس خونین (۲۰۰۶)، درام جنایی رفتگان (۲۰۰۶) و درام عاشقانهٔ جاده انقلابی (۲۰۰۸) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. در دههٔ بعد، او در چند پروژه از کارگردانان سرشناس ایفای نقش کرد؛ فیلم علمی تخیلی سرآغاز (۲۰۱۰)، فیلم وسترن جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، فیلم زندگی‌نامه‌ای گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، درام بقا بازگشته (۲۰۱۵) و درام کمدی روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹)؛ تمام این فیلم‌ها از لحاظ تجاری موفق و با نقدهای مثبت منتقدان همراه بودند. او برای به تصویر کشیدن هیو گلاس در بازگشته برندهٔ جایزهٔ اسکار و بفتای بهترین بازیگر مرد شد.
دی کاپریو بنیان‌گذار اپین وی پروداکشنز—کمپانی تولیدی که برخی از فیلم‌هایش و مجموعهٔ مستند گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را تولید کرده—و بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو—یک سازمان غیرانتفاعی اختصاص داده‌شده به ارتقا آگاهی از محیط زیست—است. او به‌طور مکرر از اهداف خیرخواهانه حمایت می‌کند و چندین فیلم مستند در زمینهٔ محیط زیست تولید کرده‌است. او در سال ۲۰۰۵ به پاس مشارکت‌هایش در فعالیتهای هنری به مقام عضو ارشد نشان هنر و ادب منصوب شد و در سال ۲۰۱۶، نام او در فهرست مجلهٔ تایم از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان قرار گرفت.
زندگی‌نامه
لئوناردو، در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا متولد شد. پدرش جورج دی‌کاپریو نویسنده کتاب‌های کمیک و بازیگر، تهیه‌کننده فیلم‌های طنز و مادرش ایرملین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن است. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه چهارم دی کاپریو در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو دا وینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام اکو پارک که موسوم به زاغه‌های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد. پدر دی کاپریو یک دورگه آلمانی-ایتالیایی اهل الیف و باواریااست؛ و مادر بزرگ مادری دی کاپریو، هلن ایندربرکن، یک آلمانی متولد یلنا اسمیرنوا روسیه است.
بدون دیدگاه