فیلم کوتاه «مورس» در سی و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران (۱۴۰۰)، جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را از از آن خود کرده و در جشنواره‌های خارج از ایران هم حضور موفقی داشته است.
«مورس» داستان پرکششی دارد که تا آخرین ثانیه گریبان تماشاگر را رها نمی‌کند. حضور بازیگران حرفه‌ای مثل «هادی حجازی‌فر» و کارگردانی دقیق و درست و ایجاد اتمسفری مناسبِ داستانِ فیلم از نکاتِ مثبت آن است. تلفیق داستانی سیاسی – که گویی در واقعیت هم ریشه دارد – با فضای وَهم‌انگیز احضارِ روح، برای پی بردن به جوابِ یک سؤالِ سخت، در تایم محدودی که کارگردان داشته، به خوبی درآمده است. با این که فیلم را یک‌بار در همان جشنواره سال ۱۴۰۰ دیده بودم، با این‌حال مشتاق بودم که بار دیگر فیلم را ببینم که یادآور لذت تماشای بار اول باشد. به هر حال به نظرم «مورس» بر خلاف بسیاری از فیلم‌های کوتاه تولیدی در ایران، ساختی حرفه‌ای دارد و ارزش چند بار دیدن.
فیلم «اسپاسم» ساخته صحرا اسداللهی از همین مجموعه فیلم‌های کوتاه هم نمره قبولی می‌گیرد. هنر کارگردان فیلم این بوده که فیلمش، برخلاف دیگر فیلم‌های این مجموعه، وحدت مکان و زمان دارد و تماشاگر – با توجه به هنر بازیگریِ خودِ کارگردان در فیلمش – تمرکزش بهم نمی‌خورد و همه داستان هم در یک قاب به خوبی تعریف می‌شود. گرچه از ترفند غالگیری در تعریف داستان استفاده شده – مثل داستان‌های کوتاه نویسنده آمریکایی او.هنری – ولی این ترفند هم به خوبی در تایم فیلم جا افتاده و تماشاگر لازم نیست مثل دیگر فیلم این مجموعه “نفس نکش” معمای خاصی را در ذهنش حل کند تا از داستان فیلم سر دربیاورد.
نوروز امسال فرصت خوبی است تا در اکران گروه سینمایی هنر و تجربه، به تماشای این فیلم‌ها بنشینیم و حتی در مقام مقایسه، پنج فیلم کوتاه ایرانی را ارزیابی کنیم.
بدون دیدگاه