به گزارش باکس افیس ایران: این سریال پنج قسمتی که پخش آن در آمریکا و بریتانیا از اوایل ماه مه آغاز شده بود، در ۳ ژوئن پایان یافت، اما به طرز حیرت آور و رکوردشکنانه‌ای تقریبا به‌طور همزمان به صورت اینترنتی و یا دی‌وی‌دی، با کیفیت خوب، زیر نویس فارسی و سپس دوبله فارسی به‌طور گسترده و با تبلیغات وسیع (که حتی به برخی مدیران رده بالای دولتی نیز کشیده شد) در ایران پخش شد! آنچه تاکنون درباره توزیع هیچ یک از فیلم‌ها و سریال‌های خارجی در ایران که پخش ویدئویی داشته و یا به فرمت قابل دانلود برروی فضای وب قرار می‌گرفته، سابقه نداشته است.»
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است:«نگاهی به سریال که از ۵ قسمت ۶۰ دقیقه‌ای تشکیل شده، نشان می‌دهد که سازندگان اثر بیش و پیش از نمایش فجایع حادثه برروی آدم‌ها و محیط، کادر دوربین خود را برروی نیروگاه هسته‌ای بسته‌اند و مسئله اصلی، کم‌کاری و تسامح و سپس لاپوشانی و فضای بسته خبری در مورد اصل ضایعه هسته‌ای بوده و اینکه ناخواسته، چه ابعاد عظیمی از مصیبت را ایجاد کرده است.سؤالات و دیالوگ‌هایی که بردهان بازیگران به‌گونه‌ای کاملا بی‌حس و حال و خشک نهاده شده، همه آنچه که امروزه درباره برنامه هسته‌ای ایران در رسانه‌های غرب تبلیغ می‌شود را القاء می‌کند و خیلی سریع می‌تواند در چنین زمانی برای تماشاگر ایرانی، تداعی معانی کرده و همذات پنداری بوجود آورد.
آنچه که به جای همه اطلاعات سنگین فنی و تخصصی ارائه شده فیلم درباره راکتور هسته‌ای و چگونگی خرابی آن، در ذهن و روح تماشاگر برجای می‌ماند.
در حادثه چرنوبیل براساس آمار حدود ۱۳۷ نفر کشته‌شدند و البته تعداد بسیار نیز مصدوم و تحت تشعشعات اتمی قرار گرفتند اما در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط حدود ۲۲۰ هزار تن کشته شده و نزدیک به ۲۰۰ هزار تن مصدوم و تا نسل‌ها کودکان و افراد ناقص‌الخلقه و بیمار در آن سرزمین متولد شدند.
چرا پس از گذشت ۷۴ سال، فیلم یا سریالی درباره هیروشیما یا ناکازاکی ساخته نمی‌شود؟!!»
بدون دیدگاه