به گزارش باکس افیس ایران: در این گزارش به بررسی کلیت برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر می‌پردازیم.
سی و نهمین جشنواره فیلم فجر با همه حاشیه‌ها به پایان رسید. بیشترین حاشیه آن برگزار نشدن بود و عده زیادی تلاش کردند این اتفاق رخ دهد، اما موفق نشدند پس این رویداد با همه مخالفت‌ها اجرایی شد همین موضوع باعث شد تا ما به بررسی جوانب مختلف آن بپردازیم.
نحوه برگزاری؛ تلاش برای رعایت موارد بهداشتی
مهمترین موردی که مسئولان برگزاری جشنواره امسال باید انجام می‌دادند رعایت موارد بهداشتی به علت شیوع ویروس کرونا بود. این تلاش را می‌شد مشاهده کرد، اما افرادی که حضور داشتند از سالن که بیرون می‌آمدند با تجمع‌های چند نفره رعایت نمی‌کردند.
نشست‌های پرسش و پاسخ هم فضای بی روحی را تجربه کرد و احتمالا کرونا در این قضیه بی تاثیر نیست. اکثر سوال‌های خبرنگاران هم محتوایی نداشت که بتواند جلسه را به چالش بکشاند. به نظر می‌آید باید برای سال‌های آینده تغییرات اساسی در این قسمت شکل بگیرد.
نحوه برگزاری؛ حذف هیئت انتخاب
امسال اتفاق مهمی که در نحوه برگزاری افتاد و قاعده جشنواره را به هم ریخت حذف هیئت انتخاب بود ما فقط با هیئت داوری روبرو بودیم که ۵۷ اثر را داوری و نامزد‌ها و در نهایت برنده‌ها را معرفی کردند. عده زیادی از سینماگران با حذف هیئت انتخاب موافق بودند و ابراز امیدواری می‌کردند که برای سال‌های آینده نیز ادامه دار باشد.
اتفاق دیگر پذیرفتن چند فیلم بود که قبل از فجر در جشنواره‌های خارجی نمایش داده شدند، اما امسال با نادیده گرفتن یکی از قوانین جشنواره، اجازه حضور پیدا کردند حتی به بخش نهایی هم راه یافتند البته در حوزه کارگردانی و بهترین فیلم داوری نشدند.
سطح فیلم ها؛ متوسط رو به پایین
متاسفانه فجر ۳۹ فیلمی متوسط رو به بالا نداشت و این از اصلی‌ترین ضعف‌های امسال بود، مخاطب با تعداد زیادی فیلم‌های تلخ، سیاه و غم انگیز روبرو بود که در تعدادی هم خودکشی می‌دید. از بین آثار دو فیلم بودند که قهرمان داشتند و این را نمی‌توان نادیده گرفت اتفاقی که سالهاست در سینما شاهد آن نیستیم.
ژانر فیلم ها؛ جای خالی فیلم کمدی
مسئولان برگزار کننده جشنواره باید به این موضوع توجه می‌کردند که حال و هوای امسال به طور قطع نیاز به یک یا دو فیلم کمدی داشت تا بتواند حال مردمی که جرات کردند و بلیت خریدند و به سینما رفتند را عوض کند.
داوری ها؛ نمره قبولی می‌گیرند
اختتامیه جشنواره که برگزار شد گمانه زنی‌هایی که از قبل توسط اهالی رسانه و منتقدان برای دریافت سیمرغ برخی‌ها زده شده بود به واقعیت پیوست که این نشان از عملکرد صحیح داوری می‌دهد، چون کمتر پیش می‌آید نظرات این دو دسته با یکدیگر همسو باشد. البته همیشه اشتباهاتی رخ می‌دهد که امسال نیز در یکی دو مورد نیز رخ داد و می‌توانست سیمرغ آن بخش‌ها به افراد دیگری برسد و یا فرد دیگری نامزد دریافت سیمرغ باشد نه آن فردی که معرفی شده است.
اتفاق خوب؛ معرفی بازیگران جدید، عوامل فنی قدرتمند
امسال از آن سال‌هایی بود که شاهد معرفی بازیگران جدید و کاربلد بودیم مقوله‌ای که سینمای ایران به شدت به آن نیاز دارد جالب اینجاست تعدادی از همین بازیگران نامزد دریافت سودای سیمرغ هم شدند. این نشان از ریسک بالا و درست کارگردان و تهیه کننده دارد که اعتماد می‌کنند. امیدواریم این جریان ادامه دار باشد.
هرسال که پیش می‌رویم شاهد بروز خلاقیت و پیشرفت عوامل پشت دوربین با افراد جوان و جدید هستیم که تقریبا فیلمنامه‌های ضعیف آثار را در برخی مواقع با گرفتن تصاویر خوب، تدوین درست و … نجات می‌دهند امسال هم این موضوع اتفاق افتاد که جای خوشحالی دارد.
جشنواره فیلم فجر ۳۹؛ جشنواره‌ای با رویکرد شخصی سازی
یکی از معضلات جشنواره امسال این بود که اکثر فیلم‌ها شخصی سازی بود یعنی انگار کارگردان مخاطب عام را در نظر نگرفته و فقط فیلمی برای خودش و یا با هدف حضور در جشنواره‌های خارجی ساخته است.
پیش بینی فروش؛ نا امید کننده در گیشه
فضای کلی جامعه به علت مشکلات متعدد آنقدر تلخ و سنگین است که در حوزه سینما نیاز به تزریق فیلم‌های تلخ‌تر ندارد. مخاطب چه گناهی کرده که باید دو ساعت از وقتش را برای دیدن اثری نا امید کننده و بی روح تلف کند؟! به نظر می‌رسد با موضوع و سوژه‌هایی که فیلم‌های جشنواره امسال دارد گیشه سال آینده نمی‌تواند موفق عمل کند، چون در وهله اول اکثرا ضعیف و بی کیفیت هستند ضمن اینکه فضای سیاهی را به مخاطب عرضه می‌کنند مگر اینکه فیلم‌های خوب و شادی خارج از جشنواره به چرخه اکران اضافه شود.
بدون دیدگاه