به گزارش باکس افیس ایران: نمایش “قرمز” نوشته جان لوگان با ترجمه مهرنوش فطرت و کارگردانی علی روان‌بد از ۲ آذر ماه ساعت ۲۰ در گالری پلتفرم سه (نجات الهی) روی صحنه است و بازیگران این نمایش پوریا جلال‌وندی و ابوالفضل سلحشور هستند.
علی روان‌بد درباره روند شکل‌گیری نمایش “قرمز” گفت: این نمایش یکی از متن‌های جان لوگان است که اغلب او را با فیلمنامه‌هایش می‌شناسند که از مشهورترین فیلمنامه‌های او “گلادیاتور” است. این فیلمنامه‌نویس چند نمایشنامه دارد که یکی از آن‌ها “قرمز” است. حال و هوای این نمایشنامه هماهنگ با شرایط این روزهای جامعه ماست. انتخاب این نمایشنامه با تاسی از خشونت‌های چند وقت اخیر در جامعه تسریع شد و سعی کردیم با همین سبک و سیاق و با یک تم خشن نمایش را روی صحنه آوریم.
او در ادامه افزود: قرار بر این بود این نمایش را در سالن‌های شناخته‌تر شده تئاتر اجرا کنیم اما بعد تصمیم گرفتیم تا فضا را به تماشاگر نزدیک‌تر کنیم. این نمایش داستان نقاشی است به نام مارک روتکو که او از نقاشان اکسپرسیونیسم انتزاعی است. اتفاقات نمایشنامه در یک گالری می‌گذرد و بر این اساس به نظرم بهترین مکان برای اجرای این اثر یک گالری بود به جای آنکه در یک سالن تئاتر دکور یک گالری را طراحی کنیم. به نظرم این روند در راستای همذات‌پنداری مخاطب تاثیر بیشتری دارد. بنابراین پلتفرم سه را به دلیل شرایط جغرافیایی و فضای این گالری انتخاب کردیم.
روان‌بد درباره سبک و فضای اجرایی نمایش “قرمز” عنوان کرد: متن اصلی را ابتدا به عنوان یک مطالعه آزاد خواندم اما زمانی‌که آن را می‌خواندم متوجه شدم کاراکتر مارک روتکو نسبت به دستیارش “کن” یک خودشیفتگی و قدرت‌طلبی دارد، او نسبت به آثارش علاقه عجیبی دارد و رویکرد این شخصیت نسبت به زندگی شخصی خود سیاه و توام با خشونت است. در هنگام اقتباس همین المان را در نظر گرفتم و بخش‌هایی از نمایشنامه را انتخاب کردم که خشونت جاری دارد. فرم‌ها و طراحی‌ها نیز در این راستا بود و سعی کردیم طراحی‌ها ابتدا از اکسپرسیونیسم خارج نباشد و سپس ملایمت و کمدی در آن نباشد.
او همچنین اضافه کرد: به همین منظور در صورتی‌که مخاطبی برای خندیدن قصد تماشای این نمایش را دارد به هیچ‌عنوان این اثر را انتخاب نکند چراکه این نمایش حتی یک لبخند را به مخاطب هدیه نمی‌دهد. هدف از اجرای این نمایش این بوده تا شاید ساختار آن حداقل یک نفر را به تفکر وا دارد. این نمایش رورانسی ندارد و قرار نیست تراژدی در آن با لبخند یا تشویق مخاطب به اتمام برسد. علاقمندم مخاطب پس از پایان کار به این نمایش فکر کند و از آنجا که این اثر اینتراکتیو هست و تماشاگر در آن دخیل است، علاقمندم اگر خشونتی در ذهن مخاطبی که به تماشای این نمایش می‌نشیند انباشته شده، خشونت خود را در این نمایش تخلیه کند.
این کارگردان جوان همچنین بیان کرد: شعاری که برای نمایش “قرمز” در نظر گرفتم و در تبلیغات این نمایش نیز هست، این است که “فرقی ندارد که چه شخصی باشد، انسان در مسند قدرت رفتاری یکسان دارد”. اینتراکتیو بودن این نمایش به جایی باز می‌گردد که در داستان تماشاگر تا حدی درگیر متن می‌شود که در هر اجرا رفتارهای عجیبی از سوی تماشاگران می‌بینیم؛ اصل داستان رفتار تماشاگران است.
او در ادامه افزود: شخصیت خودشیفته و مستبد نمایش، زمانی‌که درخواست‌هایی دارد و اعمال زور می‌کند و فرمانی به دستیارش می‌دهد، در واقع آن دستیار تماشاگران هستند. حال باید دید آن‌ها تا چه اندازه آن ظلم را می‌پذیرند، چقدر سر خم می‌کنند و تا چه میزان نسبت به ظلمی که به آن‌ها می‌شود فرمان‌پذیر هستند. همه انسان‌ها در شرایط زندگی خواه ناخواه دچار انتخاب و تصمیم‌گیری می‌شوند اما خیلی اهمیت دارد که بدانند در آن لحظه این تصمیم براساس جبر گرفته می‌شود یا اختیارشان.
روان‌بد با بیان اینکه این نمایش یک رفتارشناسی است، در ادامه اضافه کرد: مخاطب در این نمایش زمانی‌که وارد داستان می‌شود، این امکان را دارد که کارهایی را که از او خواسته می‌شود انجام دهد را انجام ندهد. به نوعی هدف‌گیری من نسبت به مخاطب این بود که تماشاگر منفعل خود را پیدا کنم و ببینم آن کسی که حاضر است خم شود تا روی دوش‌اش بنشینند، حاضر است جلوی قدرت سر خم کند چه کسی است؟ و آن‌کس که از اعمال قدرت سر باز می‌زند، کیست؟
او در پایان صحبت‌هایش گفت: علاقمندم تماشاگران این نمایش تنها تماشاگر نباشند. در صورتی‌که فردی صرفاً برای تماشای نمایش به پلتفرم سه می‌آید، لطفاً صرف تماشاگر بودن نیاید. ضمن اینکه ما در ابتدای کار توضیح می‌دهیم که هیچکس را اینجا به عنوان تماشاچی نمی‌پذیریم ما اینجا یک تجربه را رقم می‌زنیم؛ تجربه‌ای که به زعم بعضی از دوستان جدید است. دوست دارم تماشاگران با آسودگی خاطر به تماشای این نمایش بنشینند و خودشان را از همه چیز رها بدانند، اینجا یک محیط ایزوله است برای اینکه تماشاگر به ما رفتار نشان دهد.
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: تهیه‌کننده: علی روان‌بُد، مشاور کارگردان: هادی حوری، دستیار کارگردان: میثم پاکدامن، مدیر تولید: میلاد رخش‌بهار، مدیر روابط عمومی: زهرا شایان‌فر، منشی صحنه: ساحل پشنگ، طراح صحنه: علی روان‌بُد، طراح لباس: مهسا جهانی، طراح پوستر و بروشور: متین خیبلی، ویدیو مپینگ و تیزر: امیر اعتمادی، طراح صدا و موزیک: هانی عبدالمجید، طراح گریم: نیلوفر مرسل‌وند، عکاس: احسان زارع و هماهنگی: بنیامین صیادی نیا.
بدون دیدگاه