به گزارش باکس افیس ایران: احسان حاجی‌پور ، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر از جزئیات تولید “گزارش یک مهمانی” گفت.
احسان حاجی‌پور نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر درباره فیلم نمایش “گزارش یک مهمانی” گفت: سال ۹۷ این نمایش در یک دوره کوتاه اجرا شد، اما شیوه اجرای آن متفاوت بود. مهمترین مسئله شیوه جدید در ارائه نمایش در بستر‌های دیجیتال است. تلفیق سینما و تئاتر را در این نمایش داریم.
وی افزود: برای تولید فیلم نمایش “گزارش یک مهمانی” هم از تئاتر و هم از سینما المان‌هایی گرفتیم. این اثر شامل اپیزود‌های کوتاهی است که یک قصه چهل ساله را روایت می‌کند و هر یک از این اپیزود‌ها در سال‌های مختلف اتفاق می‌افتند. دوره زمانی داستان از سال ۵۸ آغاز می‌شود و تا به امروز ادامه دارد. شکل اجرا، نحوه حرکت دوربین و نحوه جانمایی دوربین همه دکوپاژ شده است. از تئاتر طراحی صحنه، طراحی لباس و طراحی گریم و از سینما حرکت دوربین، نورپردازی و … الهام گرفته شده است.
کارگردان فیلم نمایش “گزارش یک مهمانی” درباره تفاوت ضبط این نمایش با سایر نمایش‌ها گفت: ادعای انجام کار عجیب و فوق‌العاده را ندارم، اما گمان میکنم این شیوه می‌تواند یک شیوه جدید برای ارائه باشد. رشد پخش و ارائه فیلم تئاترها در یک سال گذشته به دلیل تعطیلی‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا بوده است؛ به گونه‌ای که آثار نمایشی ضبط شده در سال‌های گذشته با وجود اینکه کیفیت صدا و تصویر مناسب برای ارائه از پلتفرم‌های اینترنتی و تصویری نداشتند، در اختیار مخاطبان تئاتر قرار گرفتند.
وی ادامه داد: تقریبا هیچ کدام از فیلم تئاترها کارگردان تلویزیونی مناسبی نداشته و بیشتر جنبه یادگاری برای عوامل اجرایی داشته اند. این یک نقطه ضعف بود که حاصلش نیز عدم استقبال مخاطبان بوده است. در همه نمایش‌هایی که روی صحنه بردم، یک ویژگی مشترک وجود داشت و آن هم اجرا‌های رئالیستیک بوده است. در این تجربه جدید هم سعی کردم همه گونه‌های تئاتر اعم از تئاتر محیطی، صحنه‌ای و خیابانی را در این شیوه اجرایی استفاده کنم.
حاجی پور درباره نحوه اجرای فیلم نمایش خودش توضیح داد: ۱۵ اپیزود داریم که همه مونولوگ است و ۱۲ بازیگر مختلف در این اثر بازی می‌کنند. تجربه جدیدی است، اما در این شرایط عجیب و غریب موجود برای ارائه بهتر محصول فرهنگی نیاز به راهکار جدید داریم. با اینکه همه نمایش هایم فیلمش نیز موجود بود، اما تصمیم گرفتم اثر جدید را با این شیوه جدید ارائه کنم، زیرا برای تولید محصول فرهنگی باید به روز فکر کنیم.
وی همچنان درباره فرم صحنه این فیلم نمایش توضیح داد: شخصیت‌ها قصه را پیش می‌برند. داستان درباره خواننده معروف پیش از انقلابی است که در سال ۵۸ دستگیر می‌شود، اما در ایران می‌ماند. این فیلم نمایش در صحنه‌های مختلف از قرارگاه کمیته، شهر استانبول، جبهه، دفتر معاون وزیر ارشاد و … می‌گذرد. مریم اسکوئی طراحی صحنه و طراحی لباس این کار را برعهده داشته است. برای طراحی هر کدام از صحنه‌ها المانی‌ترین حالت ممکن را در نظر گرفتیم و فکر میکنم کاری که اسکویی در طراحی صحنه این اثر انجام دادند اتفاق بسیار مهم و مثبتی است.
این هنرمند افزود: تمامی ۱۵ اپیزود این فیلم نمایش در مجموعه خانه هنر دیوار فیلم برداری شده است و این کار طراحی را بسیار سخت و پیچیده می‌کند. ویژگی‌هایی مانند دکوپاژ، نور، حرکت دوربین، استفاده از لنز‌های مختلف، بازی‌ها و… ویژگی‌هایی است که از سینما گرفته شده است و طراحی صحنه، طراحی لباس و… ویژگی‌های وام گرفته شده از تئاتر است. قاعدتا محصول نهایی تئاتر نیست و تجربه جدید و شیوه جدیدی از تلفیق تئاتر و سینما است و گمان میکنم انجام چنین تجربه‌هایی در این شرایط مفید است.
حاجی پور درباره شرایط سخت تولید بیان کرد: تولید در شرایط کرونا بسیار سخت است و در این پروژه رزیتا و مریم اسکوئی و مجموعه خانه هنر دیوار تهیه کنندگی این کار را بر عهده گرفتند، اما طبیعتا بخش خصوصی باز هم نیاز به حمایت دارد. گرچه مرکز هنر‌های نمایشی و شورای حمایت و انجمن هنر‌های نمایشی از تولید این اثر حمایت کردند، اما مسئله مهم اینجاست در این شرایط عجیبی که هنرمندان درگیرش هستند هیچ کار ریشه ایی برای اقتصاد هنر نکردیم. به هر حال باید بخش خصوصی وارد شود و در کنار بخش دولتی از تئاتر حمایت کند. بخش خصوصی باید توجیه اقتصادی داشته باشد و این زیرساخت را که سال‌ها به آن فکر نشده است، به خوبی بازسازی کند. منظورم این است که چرخه دیده شدن و رسیدن به مخاطب باید به درستی طی شود.
وی ادامه داد: مرکز هنر‌های نمایشی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و حوزه هنری که متولیان اصلی تئاتر هستند، در این زمینه کم‌کاری می‌کنند. در یک سال و نیم گذشته که از کرونا شیوع پیدا کرده است، یک جلسه مشترک باهم نداشتند که برای تئاتر چه کاری می‌توانند انجام دهند. در مقابل هنرمند و کارگردان یک تنه برای سرپا شدن اثرش تلاش می‌کند که بخش خصوصی را مجاب کند و حمایت اندک دولت را هم بگیرد. از مرکز هنر‌های نمایشی هم دفاع نمی‌کنم و درعین حال همه نقیصه‌ها را متوجه مرکز نمی‌دانم. بخش‌های مختلفی وجود دارند که موظف هستند از فرهنگ حمایت کنند. تولید هم در این شرایط بسیار وحشتناک است. فقط حمایت دولتی نمی‌تواند کمک کننده باشد.
بدون دیدگاه