ناصر کاظمی،کارگردان نمایش «مک موردو» درباره موضوع این نمایش گفت: موضوع این نمایش دغدغه‌ها و نگرانی‌های چهار نفر در لحظات قبل از مرگشان است و انگار در غسال خانه وصیت آخرشان را طبق حال خودشان می‌کنند. این چهار نفر تجربه زیسته خود در دنیا را می‌خواهند به دیگران انتقال دهد و غسالی که حالت راوی دارد این‌ها را مشاهده می‌کند، حال هر کدام حرفش را می‌گوید و می‌رود و بعد به غسال می‌گوید مرا بشوی.
وی افزود: ما دوستانی که دور هم جمع شدیم در ابتدا گفتیم تهیه نمایش نامه از میدان انقلاب تهران کاری ندارد، اما دیدیم فعلا این نمایش نامه‌ها حرف‌های ما را نمی‌تواند بیان کند و دوست داشتیم حرف خود را بزنیم. همان گونه که هر فیلمسازی با فیلمش حرف خودش را می‌زند خواستیم با ساختن این نمایش حرفی از جنس خودمان را بزنیم برای همین تصمیم گرفتیم در قالب این نمایش یک سری موضوعات را بیان کنیم.
کارگردان نمایش «مک موردو» درباره هدف این نمایش بیان کرد: اگر بخواهیم چکیده وصایای این چهار نفر و حرف‌ها و دغدغه‌های انان را موقع مرگ بگوییم و جمع بندی کنیم به این می‌رسیم که قصدمان کند کردن سرعت سریع جهان بود. همه اعضای گروه حس کردیم جهان خیلی تند می‌گذرد و ما زندگی را پشت سرمان جا گذاشتیم و نخواستیم درکش کنیم. گرچه دنیای دیجیتال هم در آن بی تاثیر نیست و بازخوردی که علاوه بر تماشاچیان از بازبین‌های صحنه بود این بود که توانستیم به خوبی پیام را منتقل کنیم. هدف، لحظه ای مکث کردن در زندگی بود تا آنقدر تند حرکت نکنیم مثلا همین لحظه‌ای در آسانسور ماندن، نگاه کردن به نماز خواندن مادر، چایی خوردن کنار خانواده جزئی از زندگی است. شعار این نمایش است نمیرید قبل از اینکه بمیرید.
این هنرمند درباره نحوه انتخاب بازیگران «مک موردو» توضیح داد: سه نفر علاوه بر بازیگری متن را نوشتیم و یک نفر بازیگر اولی بود که از جشنواره فرهنگ و هنر جایزه بهترین بازیگر مرد را هم کسب کردند. اقای بوستانی تجربه استندآپ کمدی داشتند، اما تجربه تئاتر روی صحنه را نداشتند همچنین یکی از بازیگران به دلیل کرونا مجبور به قطع همکاری شد.
کاظمی درباره طراحی دکور و فرم اجرا توضیح داد: در یکی دو سال گذشته از چندین طراح صحنه برای کار دعوت کردیم اما متاسفانه ایده‌های مطرح شده از سوی آنان پرهزینه و سخت بود. از طرفی قبل از ما در سالن کار دیگری اجرا میشد و فقط یک ربع تا ۲۰ دقیقه زمان صحنه زدن داشتیم که چیزی که می‌خواستیم اجرا نمی‌شد.
این هنرمند ادامه داد: با تنظیف کل صحنه را درست کردیم که انگار همه در یک کفن بزرگ قرار داریم که آن هم نشانه کفن و هم نشانه تار عنکبوت است؛ که تار عنکبوت نشان از سستی دنیا و خانه‌های ما است و کل صحنه سفید است و این دو نشانه برای ما مهم بود. فرم اجرا بدین صورت است که چهار نفر روی چهارپایه سفید نشستند و پشتشان به صحنه است و هر کسی که نوبتش می‌شود نور روشن می‌شود و در حالت تک گویی بازی اش را انجام می‌دهد.
وی در ادامه درباره مشکلات تئاتر گفت: راستش را بخواهید خیلی اهل سوگواری راه انداختن نیستم، آخر مشکلات همیشه هست و سختی هم جزئی از زندگی است. کرونا کل کره زمین را در برگرفته که ما جزئی از آن بودیم اما نمی‌فهمم چرا همه جا هنگام وضعیت قرمز باز است، اما سالن تئاتر ۳۰ نفر که نهایتش ۱۵ نفر جمعیت است باید بسته شود. مدیر مرکز دو دقیقه بعد از اعلام وضعیت قرمز تهران سریع تئاتر را تعطیل می‌کند. از مهر پارسال چندین بار خواستیم اجرا رویم منتها یک جایی سرد شدیم. اگر بگویم حمایت کنید و به تئاتر توجه کنید حرف‌های کلیشه‌ای می‌شود، اما کمبود سالن واقعا وجود دارد. من به عنوان ادم معمولی تئاتر جز اینکه چند شب روی صحنه بروم چیزی نمی‌خواهم.
ناصر کاظمی در ادامه درباره انتظاراتش توضیحاتی ارائه کرد: به افرادی که حرفی برای گفتن دارند بیشتر توجه شود، واقعا راحت‌ترین کار استفاده از متن نمایش نامه آماده شکسپیر و مولیر است تا اینکه بخواهیم تحقیق کنیم الان چه نیاز داریم و نماینده افراد روی صحنه باشیم. ما پول برای صحنه ۱۵ تا ملیونی نداشتیم و تهیه کننده نداشتیم. شاید اگر مسئول هنر‌های نمایشی می‌آمد و می‌دید که کار چه قدر پتانسیل دارد بودجه‌ای به آن تخصیص داده میشد.
نمایش «مک موردو» به طراحی و کارگردانی ناصر کاظمی هر روز در سالن شماره دو تماشاخانه مهرگان روی صحنه می‌رود. ناصر کاظمی ، آرزو عصاری ، حامد قریشی ، علی بوستانی و مریم خادمی از جمله بازیگران این نمایش هستند.
بدون دیدگاه