به گزارش باکس افیس ایران: هوشنگ کاوه متولد سال ۱۳۰۵ در بابل و در گذشته به تاریخ ۱۳۹۲ در سانفرانسیسکو، تهیه‌کننده، مدیر دوبله و مالک سینما عصر جدید در تهران، و از مردانی که در پایه‌ریزی صنعت سینمای ایران نقش مهمی داشت.
وی تهیه‌کننده فیلم‌هایی چون جهان پهلوان، شکوه جوانمردی، مردانه بکش، صندلی الکتریکی و داش‌آکل بود.
هوشنگ کاوه اواخر دهه ۳۰ به عنوان مدیر برنامه سینما «دنیا» با هزار صندلی که از بهترین سینماهای تهران محسوب می‌شد مشغول به کار شد و در سال‌های ۱۳۴۰ – ۱۳۴۵ مدیریت گروه سینماهای «مولن روژ» را به عهده داشت، وی متخصص در ساخت آنونس و تدوین و تغییر داستان و نیز دوبلاژ فیلم‌های خارجی مخصوصا هنگام ممیزی بود.
کاوه در سال ۱۳۷۳ دوره مدیریت سینما (که از قوانین جدید وزارت ارشاد بود) را طی کرد و در سال ۱۳۷۴ به عنوان پیشکسوت سینما در اولین دوره خانه سینما انتخاب شد، اولین دوره جشنواره منتقدان ایران نیز از هوشنگ کاوه تقدیر و تندیس ویژه خود را به وی اهدا کرده است. فعالیتهای سینمایی هوشنگ کاوه تا سال ۱۳۸۸ ادامه داشته و سال‌های آخر حیات خویش را در آمریکا سکونت گزیده بود.
وی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۹۲ خورشیدی در شهر سان فرانسیسکو در ایالات متحده آمریکا درگذشت.
هوشنگ کاوه مدیر و مالک سابق سینما «عصرجدید»، مدیرعامل و سهامدار استودیو «راما» و تهیه‌کننده فیلم‌هایی چون «جهان پهلوان»، «شکوه جوانمردی»، «مردانه بکش»، «صندلی الکتریکی» و «داش آکل» از دنیا رفت.
هوشنگ کاوه مدیر و مالک سابق سینما «عصرجدید»، مدیرعامل و سهامدار استودیو «راما» و تهیه‌کننده فیلم‌هایی چون «جهان پهلوان»، «شکوه جوانمردی»، «مردانه بکش»، «صندلی الکتریکی» و «داش آکل» از دنیا رفت.
هوشنگ کاوه اواخر دهه ۳۰ به عنوان مدیر برنامه سینما «دنیا» با هزار صندلی که از بهترین سینماهای تهران محسوب می‌شد مشغول به کار شد و در سال‌های ۱۳۴۰ – ۱۳۴۵ مدیریت گروه سینماهای «مولن روژ» را به عهده داشت، وی متخصص در ساخت آنونس و تدوین و تغییر داستان و نیز دوبلاژ فیلم‌های خارجی مخصوصا هنگام ممیزی بود.
مرحوم هوشنگ کاوه سال ۱۳۲۵ در رشته ریاضی از دبیرستان «دارالفنون» فارغ‌التحصیل شد.
وی از حدود ۱۶ سالگی وارد کار سینما شد و حرفه‌های مختلفی را به ویژه در زمینه امور فنی سینمایی تجربه کرد. او سال ۱۳۲۲ نخستین‌بار به ساخت آپارات و انواع دستگاه‌های فنی فیلم و سینما پرداخت و موفق شد با جلب موافقت تعدادی از اشخاص بنام آن روزگار برای سرمایه‌گذاری، شرکتی تجاری تحت عنوان «ایران نو فیلم» تأسیس کند و به‌طور جدی وارد عرصه تولید و فروش تجهیزات سینمایی و ضبط و پخش و کپی فیلم و صدا شود.
«ایران نو فیلم» با جذب تعدادی از جوانان علاقه‌مند به تأسیس بخشی جدید به صنعت دوبله نیز وارد شد. این استودیو دوبلاژ نیز تماماً با دستگاه‌های تولید شده در خود همین شرکت تجهیز شده بود. «مرا ببخش» نخستین فیلمی بود که آن‌ها دوبله کردند.
هوشنگ کاوه از سال ۱۳۴۶ با سرمایه‌گذاری در شرکت «سینا فیلم» به تهیه‌کنندگی سینما روی آورد و آثاری از جمله «جهان پهلوان» و «شکوه جوانمردی» را تولید کرد.
لزوم فیلمبرداری صحنه‌هایی از «شکوه جوانمردی» در ایتالیا، او را با فضای تولید فیلم در این کشور آشنا کرد و سبب شد تا ضمن خروج از «سینا فیلم»، با مشارکت یکی از دوستانش در ایتالیا، تهیه فیلمی با نام «مردانه بکش» را به عهده گرفت. «صندلی الکتریکی» عنوان فیلم بعدی بود که کاوه در ایتالیا تولید کرد.
«داش آکل» آخرین و مشهورترین فیلمی که مرحوم کاوه تهیه‌کننده آن بود. وی امتیاز اقتباس از داستان را از خانواده صادق هدایت خرید و ابتدا قصد داشت براساس آن فیلمی جهانی با بازی «آنتونی کوئین» بسازد که میسر نشد. اما فیلمی که سرانجام به کارگردانی مسعود کیمیایی ساخته شد، به اثری پر سر و صدا و ماندگار تبدیل شد که جایزه چهارمین دوره جشنواره «سپاس» را هم برای تهیه‌کننده‌اش به ارمغان آورد.
در دهه ۱۳۵۰، عمده فعالیت مرحوم هوشنگ کاوه در «استودیو راما» متمرکز بود که طی چند سال، تعداد زیادی از فیلم‌های خارجی در آن‌جا دوبله شد. او همزمان مدیریت سینماهای شهر فرنگ و شهر قصه را بر عهده داشت و نیز مدیر برنامه‌های گروه سینمایی «مولن روژ» بود. کاوه همچنین کارمند وزارت فرهنگ بود و از آن‌جا بازنشسته شد.
او سال ۱۳۵۵ با خرید سینما تخت جمشید به حرفه سینماداری وارد شد؛ که تا سال‌ها بعد هم ادامه یافت و این شغل بیش از هر عنوان دیگری با نام هوشنگ کاوه عجین شد. پس از پیروزی انقلاب، کاوه به بازسازی اساسی این سینما پرداخت و سال ۱۳۵۸ آن را با ساختمان جدید و نام تازه «عصر جدید» مجدداً افتتاح کرد.
نام سینما «عصر جدید» طی بیش از دو دهه به‌عنوان یکی از فرهنگی‌ترین مکان‌های تهران، پاتوق ثابت همه جوانان و سینما دوستان بود و بسیاری از شاهکارهای تاریخ سینما را نمایش می‌داد. مرحوم کاوه با علاقه و حساسیت وافری، روند انتخاب، تأمین و نمایش فیلم در سینمایش را پیگیری می کرد و ضمناً هیچ‌گاه از تجهیز مداوم سالن‌های آن و تأمین رفاه بیشتر تماشاگران نیز غافل نبود. نصب سیستم صوتی دالبی دیجیتال، ایجاد سیستم تلفن گویا و رزرو تلفنی و سپس راه‌اندازی وبسایت و سیستم آنلاین فروش بلیت – همگی برای نخستین بار در ایران – از جمله این تلاش‌ها بود. عصر جدید اولین سینمایی است که سال ۱۳۷۷ و در دوران اوجش از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مورد تقدیر قرار گرفت.
بدون دیدگاه