کنسرتی که با سازهای کوبه‌ای مخاطب را جذب کرد

به گزارش باکس افیس ایران: یگانه راد سرپرست گروه راد‌ها، از چگونگی تشکیل این گروه موسیقی، برگزاری کنسرت و استقبال خوب مردم گفت.

کنسرت اخیر گروه راد‌ها ۴ آذر در تالار وحدت برگزار شد. کنسرتی که با استقبال مخاطبان هنر اول مواجه شد. درباره چگونگی شکل گرفتن گروه راد‌ها و فعالیت‌های آن با مرتضی یگانه راد گفت‌و‌گو کردیم. او خواننده رادهاست و به همراه برادرش مجید، سرپرستی این گروه را برعهده دارد. مجید و مرتضی سال‌هاست کنار هم نوازندگی می‌کنند.

گروه موسیقی رادها، متشکل از نوازندگان نوجوان و جوان است. این گروه فقط از ساز‌های کوبه‌ای برای بیان زبان موسیقیایی خود استفاده می‌کند.

مرتضی یگانه راد در ابتدا گفت: گروه ما از سال ۸۲ تاسیس شده است. هدف گروه راد‌ها این است که با ساز‌های کوبه‌ای بتواند ارکستر مستقلی داشته باشد. از سال ۸۲ تا الان بیش از ۱۰۰ اجرا در تهران و شهرستان‌ها داشتیم. خارج از کشور هم با ارکستر بیروت و فلارمونیک عمان کار کردیم. این اجرا که روی صحنه تالار وحدت رفت، سه سال است با نام پرفورمنس «من و ما» اجرا می‌شود. در بخش نمایش هم گروه جرس، ارکستر را همراهی می‌کند.

یگانه راد ادامه داد: کار‌هایی که ما در رپرتوار جدید ساختیم، بر اساس اشعار مولوی است. علت انتخاب پرفورمنس برای اجرا این بود که معتقدم موسیقی و نمایش از هم جدا نیستند. این دو هنر می‌توانند در جا‌هایی به هم کمک کنند. نمایش و موسیقی می‌توانند کنار هم به فهم بیشتر محتوا کمک کنند. علاوه بر این، اشعار مولوی پتانسیل تبدیل شدن به پرفورمنس را دارند. ما در موقعیت‌هایی حس کردیم، می‌توانیم با گذاشتن نمایش، مفهوم اشعاری که در خود ارکستر خوانده می‌شود را به مخاطب منتقل کنیم. خوشبختانه بازخورد خوبی هم از اجرای اخیرمان دریافت کردیم.

سرپرست گروه راد‌ها درباره نوع سازبندی ارکسترش اظهار کرد: تخصص من ساز‌های کوبه ای است. هیچ وقت به این فکر نکردم که از ساز‌های دیگر مانند ساز‌های زهی در ارکستر استفاده کنم. آن ارکستر‌ها کار خودشان را می‌کنند و تعدادشان زیاد است. ما می‌خواستیم بگوییم که ساز‌های کوبه‌ای می‌توانند مستقل برنامه اجرا کنند و نیازی نیست که حتما ساز‌های دیگر کنارشان باشد. ایده‌ای که در گروه ما وجود دارد، این است که بدون ساز‌های غیر کوبه ای، بدون ملودی و تصنیف ها و تنها با ساز‌های کوبه‌ای، نمایش و خواننده کار را جلو ببریم.

یگانه راد در پایان اضافه کرد: در دف نوازی، نویسندگی و کارگردانی برای طراحی حرکات خیلی سعی کردیم که فضای خانقاه را ایجاد کنیم. درست است که پرفورمنس ما هماهنگ با فضای امروز بود، اما سعی کردیم به اصالت هم پایبند باشیم.