بخش دوم اجرا وارد بخش جدی و مهم زندگی انسان و مولوی می‌شد. زمانی که مفاهیمی مانند عبادت و بندگی و مرگ معنا پیدا می‌کند. آغازگر بخش دوم کنسرت رادها، قطعه «سواران» بود. در ادامه «شراب شوق (حیرانی)، «خروش»، «سروخرامان»، «جرس» و «ای عاشقان (عروج)» زندگی پرتلاطم مولوی را روایت کردند. البته کنسرت گروه رادها به بیان ۱۳ روایت از زندگی مولوی ختم نشد؛ پایان بخش کنسرت، اثر «فردوس» با شعری از فردوسی بود که مجید یگانه راد سرپرست گروه آن را به تمامی ایرانیان تقدیم کرد.
اعضای ارکستر را حدود ۴۰ نوازنده تشکیل می‌دادند که بخش قابل توجهی از آن‌ها کودک و نوجوان بودند. استاد این نوازندگان مجید و مرتضی یگانه راد، سرپرستان گروه رادها بودند.
چگونگی کار نوازندگان از نکات قابل توجه کنسرت رادها و بکارگیری از ظرفیت‌های متعدد سازهای کوبه‌ای بود. تک نوازی، دو نوازی، چند نوازی سازها دربخش‌های متعددی اجرا می‌شد. در بخشی از قسمت‌ها، قطعات بی کلام، سازها نه کنار هم بلکه جدا از یکدیگر در پاسخ به هم نواخته می‌شدند و به نوعی دیالوگ میان سازها برقرار می‌شد. بیش از هر چیزی در این اجرا، فضای خانقاه‌ها حاکم بود. گروه نمایش هم ترکیبی از سیاهی و سفیدی روح انسان در جدال با یکدیگر بودند، جدالی که تا پایان زندگی انسان ادامه دارد.
کنسرت نمایش «من و ما»، ۳ آذرماه در تالار وحدت به روی صحنه رفت. قرار بود این اجرا، ۴ آذر نیز برگزار شود، اما به دلیل قطعی اینترنت و توقف بلیت فروشی اجرای دوم، کنسرت ۴ آذر این گروه کنسل شد. استقبال خوب و پرشور دوستداران موسیقی از این اجرا،قابل توجه بود.
بدون دیدگاه