به گزارش باکس افیس ایران: در نشست خبری ارکستر سمفونیک تهران به رهبری لوریس چکناواریان، جزئیات این برنامه هنری تشریح شد.
نشست خبری ارکستر سمفونیک تهران به رهبری لوریس چکناواریان امروز شنبه (۲ آذر) در تالار وحدت برگزار شد. قرار است که ارکستر سمفونیک تهران ۶ و ۷ و ۸ آذر ماه ساعت ۲۱ و ۳۰ دقیقه در تالار وحدت روی صحنه برود. امید صدیق روابط عمومی بنیاد رودکی ابتدا توضیحات مقدماتی درباره این اجرا ارائه کرد.
در ادامه چکناواریان گفت: بالاخره بعد از ۳ یا ۴ سال دوباره به استیج برمی‌گردم؛ قرار است که دو اثر در این کنسرت نواخته شود؛ یکی به نام دفاع مقدس و دیگری با عنوان صلح و دوستی. سالهاست روی این دو اثر کار کرده ام و در نهایت سال گذشته آهنگسازی آنها به پایان رسید. الان برای اولین بار می‌خواهم آنها را اجرا کنم. امیدوارم مورد قبول مردم و کسانی که به اجرای من می‌آیند، قرار بگیرد. امیدوارم اجراها از نظر هنری هم خوب باشد. ارکستر ما آماده است تا کنسرت خوبی را برگزار کند.
وی افزود: سعی کردیم در آثارمان حادثه‌های مختلف جنگ را نشان دهیم و به این موضوع اشاره کنیم که همه مشغول زندگی کردن عادی خود بودند و به یک باره همه چیز به هم ریخت و دگرگون شد. در نهایت به فتح خرمشهر می‌رسیم. کار ما به هیچ وجه تبلیغاتی نیست؛ بلکه هدیه‌ای به روح پاک شهداست. من برای تبلیغ کار دفاع مقدسی و ارزشی نمی‌سازم. امیدوارم ادای دین خوبی به ساحت مقدس آنها داشته باشیم و اتفاقات خوبی پس از این اجرا رخ دهد.
چکناواریان در پاسخ به سوالی مبنی بر ادامه همکاری شهرداد روحانی با ارکستر سمفونیک تهران گفت: آقای روحانی همچنان مدیر هنری و رهبر اصلی ارکستر سمفونیک تهران هستند.
او در ادامه درباره علت خلق آثاری با مضامین دفاع مقدس بیان کرد: از زمانی که جنگ شروع شد، همیشه دغدغه ساخت چنین آثاری را داشتم. آن زمان نسبت به الان جوان‌تر بودم و حدود ۴۰ سال داشتم. پیش‌بینی می‌کردم که ساخت اثر دفاع مقدس زمان زیادی ببرد؛ کما اینکه برای خلق اثر «رستم و سهراب» ۲۵ سال زمان گذاشتم. ساخت اثر دفاع مقدسی هم ۱۶ سال طول کشید. در این مدت تمام تلاشم را کردم که روحیه اصلی کار را پیدا کنم. همیشه با خودم این سوال را مطرح می‌کردم که چه شد این همه خسارت به کشور بر اثر جنگ وارد شد و نزدیک به یک میلیون نفر کشته شدند. ۷ یا ۸ بار کار را از نو نوشتم و در نهایت خلق آن سال گذشته به پایان رسید. هدف اصلی من گرامیداشت و زنده کردن یاد شهداست.
چکناواریان همچنین، درباره دوری‌اش از اجرا و رهبری ارکستر گفت: مدتی است که رهبری ارکستر را انجام نمی‌دهم؛ اصلاً نمی‌خواستم رهبری ارکستر را انجام دهم و به این نتیجه رسیده بودم که بعد از ۴۰ سال فعالیت باید آهنگساری کنم. از اجرای صحنه‌ای کلافه شده بودم و تصمیم گرفتم رهبری را مدتی کنار بگذارم؛ رهبری ارکستر مثل پرنده‌ای است که از قفس می‌رود و دیگر بازنمی‌گردد. وقتی مشغول رهبری ارکستر می‌شوید دیگر نمی‌توانید همزمان آهنگسازی کنید و بالعکس.
در این مدت اپرای ضحاک و مولوی و کار‌های سمفونی ۳ و ۴ را انجام دادم. البته پیشنهاد رهبری ارکستر سمفونیک تهران برای این اجرا را با کمال میل پذیرفتم که ادای دینی به شهدا داشته باشم. الان در ۸۲ سالگی می‌خواهم کاری کنم که اثری از من به جا بماند؛ البته کار رهبری ارکستر را هم خیلی دوست دارم که در آینده این موضوع را بیشتر ادامه می دهم. در این مدت سعی کردم کمتر کار‌های کلاسیک و رمانتیک کار کنم و سراغ سمفونیک اپرا بروم. ۹۰ اثر مختلف را در بیش از ۱۰ هزار صفحه نوشتم، ۷ اپرا و ۵ اثر سمفونیک آماده کردم که سال گذشته به موزه موسیقی اهدا شد. امیدوارم سال آینده بتوانم دیگر آثارم را به کتابخانه ملی تقدیم کنم.
وی تاکید کرد: باز هم می‌گویم که خیلی خوشحالم در ۲۰ سال اخیر بیشتر سراغ آهنگسازی رفتم تا رهبری ارکستر؛ هر چند چند اجرا مانند سمفونیک وین را به روی صحنه بردم. آهنگسازی و رهبری ارکستر دشمن یکدیگر هستند، این دو به هم حسادت می‌کنند و انجام هر دو به صورت همزمان بسیار سخت است. رهبر ارکستر مانند سربازی است که باید هر روز در ساعت مشخص به موقع بیدار شود و فعالیتهای گروهی را به خوبی انجام دهد و با دیگران هماهنگ باشد؛ اما آهنگسازی متفاوت است. این دو رژیم مختلف فکری هستند.
چکناواریان در پایان درباره افت کیفیت اجرا‌های ارکستر سمفونیک در چند سال اخیر اظهار کرد: ارکستر‌ها در تمام دنیا مانند سرازیری و سربالایی فراز و فرود‌های کیفی دارند؛ البته این فراز و فرود‌ها به مخاطبان ارکستر‌ها هم بازمی‌گردد و در کیفیت اجرا سلیقه هم دخیل است. اینکه یک ارکستر خوب یا بد است را باید مردم بیشتر قضاوت کنند.
بدون دیدگاه