به گزارش باکس افیس ایران: «بشنو ز مثنوی» عنوان یکی از تازه‌ترین آثار موسیقایی است که در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
آلبوم موسیقی «بشنو ز مثنوی» به همت رامین بحیرایی خواننده، نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی با همراهی تعدادی از نوازندگان شناخته شده پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
مسعود نجفی نوازنده سنتور، حمیدرضا آفریده نوازنده قیچک، سجاد پورقناد نوازنده سه تار، مجید یحیی نژاد نوازنده عود، علیرضا دریایی نوازنده کمانچه، پانید مجاهدنیا نوازنده تار، حنانه سعیدی نوازنده قانون، سجاد محرابی نوازنده تنبور و نی بم، علی نجفی ملکی نوازنده نی، پیام بحیرایی نوازنده طرب، سیاوش عبدی نوازنده تمبک، دف و دایره گروه نوازندگان این آلبوم را تشکیل می‌دهند.
رامین بحیرایی درباره این اثر نوشته است: در ردیف موسیقی ایرانی گوشه‌هایی وجود دارند که قابلیت اجرا در چند دستگاه را دارند. از آن میان می‌توان به گوشه مثنوی اشاره کرد که می‌شود آن را در تمام دشتگاه ها و آوازهای ردیف موسیقی ایران اجرا کرد و خواندن آن معمولاً در بخش‌های پایانی دستگاه و آواز بسیار مرسوم است. مثنوی گوشه‌ای ریتمیک با ضرباهنگ تقریباً مشخصی است که این ضرباهنگ را از وزن شعر که غالباً بر پایه اوزان عرضوی رمل مسدس محذوف (فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) و نیز رمل مثمن محذوف (فاعلانن فاعلانن فاعلانن فاعلن) است، به ارث می‌برد.
به طور معمول و در بسیاری از موارد اشعار گوشه مثنوی از مثنوی معنوی مولانا انتخاب می‌شوند ولی اشعار دیگر شاعران که دارای همین الگوی وزنی باشند، نیز قال استفاده برای خوانش مثنوی هستند.
مثنوی را می‌توان عصاره و خلاصه‌ای از گوشه‌های اصلی هر دستگاه نامید که به طور معمول گوشه‌ها به تدریج از پرده درآمد تا اوج و سپس فرود اجرا می‌شوند که شنونده را به سیری کوتاه و تقریباً کامل در دستگاه مورد نظر سوق می‌دهند. با این مزیت که بستر ریتمیک مثنوی، جنبه شنیداری آن را جذاب‌تر می‌کند.
این مجموعه دربرگیرنده ۱۰ آواز مثنوی است که شامل اجرای گوشه مثنوی در تمامی آوازها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی شامل خوانش مثنوی در آن می‌شوند و تنها به دلیل جلوگیری از تکرار حالات و ملودی‌ها، از بین مثنوی مخالف سه گاه و چهارگاه، مثنوی مخالف سه گاه اجرا شده است.
در این اثر سعی بر آن بوده است که با استفاده از فضاهای متفاوت ساز و آواز در هر مثنوی و استفاده از تمامی سازهای استاندارد و رایج در موسیقی ایرانی و در نهایت اضافه کردن یک ترانه کوتاه در انتهای هر آواز، تجربه فضایی متفاوت با شنونده به اشتراک گذاشته شود. همچنین با استفاده از گنجینه غنی شعر و ادبیات پارسی و به دلیل جلوگیری از تکرار اشعار شناخته شده، سعی شده است از اشعاری که کمتر مثنوی روی آن‌ها خوانده شده، استفاده شد.
بدون دیدگاه