فیلم شعله با الهام از فیلم‌های وسترن و سامورایی، روایتی از نبرد خیر و شر در دهکده خیالی «رامگره» است؛ جایی که دو خلافکار خرده‌پا به مأموریتی پرخطر علیه یک راهزن بی‌رحم گماشته می‌شوند. شخصیت جبار سینگ یکی از شناخته‌شده‌ترین آدم‌بدهای سینمای جهان است که به‌دلیل بازی درخشان امجد خان، جایگاهی افسانه‌ای در ذهن مخاطبان یافته است.
گرچه این فیلم در زمان نخستین اکران با استقبال سرد و نقدهای منفی مواجه شد، اما دیری نپایید که تبدیل به پدیده‌ای اجتماعی و فرهنگی شد. سالن ۱۵۰۰ نفره مینروا در مومبای برای پنج سال پیوسته میزبان اکران فیلم بود. دیالوگ‌های فیلم در فرهنگ عامه، مراسم عروسی، سخنرانی‌های سیاسی و حتی تبلیغات راه یافت. موسیقی متن فیلم و دیالوگ‌های صوتی آن به فروش گسترده‌ای دست یافتند.
بازسازی این اثر که با مشکلات فنی و فقدان نگاتیو سالم مواجه بود، پس از سه سال تلاش، بالاخره در سال ۲۰۲۵ به نتیجه رسید. منابع فیلم از هند و بریتانیا جمع‌آوری شده و با دقت و مهارت در بولونیا ترمیم شدند. این پروژه موجب یافتن دوباره دوربین اصلی فیلم‌برداری و حفظ بخشی از میراث سینمایی جهان شد.
علیرغم آغاز نه‌چندان موفق، شعله بعدها در نظرسنجی‌ها عنوان «فیلم هزاره» را از آن خود کرد و در خارج از هند نیز با لقب «وسترن با سس کاری» شناخته شد. بازتاب جهانی فیلم به‌گونه‌ای بود که حتی در سال ۲۰۱۵ نیز در پاکستان رکورد فروش شکست.
پاسخ آمیتاب باچان به محبوبیت پایدار شعله، به سادگی عمق این شاهکار را نشان می‌دهد: «پیروزی خیر بر شر در سه ساعت، آن هم در حالی که در زندگی واقعی چنین چیزی را نمی‌توان تجربه کرد.»
فیلم شعله، نه فقط یک داستان سینمایی بلکه بخشی از حافظه جمعی ملت هند است؛ شعله‌ای که پس از پنجاه سال، همچنان خاموش نشده است.
بدون دیدگاه