روایتی دغدغه‌مند از زندگی ناشنوایان

فرح زارع مهرجردی در توضیح موضوع فیلم به من اشاره کن که در سی و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران حضور دارد، گفت: این فیلم زندگی دو خواهر ناشنواست که همسرانشان هم ناشنوا هستند؛ یکی ساکن شیراز و دیگری ساکن یزد است. این مستند بررسی زندگی اینها در مصادیقی چون برخورد با فرزندان و آموزش آنهاست.

وی ادامه داد: یکی از خواهران، فرزندی کوچک دارد و دیگری باردار است و خوشبختانه بچه‌های این دو سالم و شنوا هستند. این روایت ساده قصه فضای صمیمانه و چالش‌های زندگی آنهاست.

این کارگردان در توضیح آشنایی خود با این افراد گفت: یکی از بستگانم سه فرزند ناشنوا داشت و من از طریق آنها با این خواهران آشنا شدم و با آنان صحبت کردم و آنان تمایل نشان دادند و بیشتر با آنها ارتباط گرفتم. البته شرایط صحبت کردن با این خانواده‌ها به دلیل ناشنوا بودن سخت بود.

وی در توضیح دغدغه خود از ساخت این فیلم تصریح کرد: والدینی که ناشنوا هستند اما فرزندان شنوا به دنیا می آورند، چطور می‌توانند با فرزندانشان ارتباط برقرار کرده و به آنان آموزش بدهند؛ مثلاً وقتی کودک گریه می‌کند چطور متوجه می‌شوند و یا مواردی چون سلام کردن را چطور به این بچه‌ها یاد می‌دهند؟ این‌ها دغدغه‌های من بود که موجب شد، دنبال این قصه بروم و وارد زندگی آنان بشوم. من تلاش کردم به نوعی با آنها زندگی کنم که دوربین را حس نکنند و راحت باشند.

وی یادآور شد: چون با عوامل کمی این کار را انجام دادم، آنها هم توانستند با من ارتباط برقرار کنند. دو نفر از آنان لب خوانی بهتری داشتند و این روند، ارتباط من را تسهیل کرد. چرا که وقتی آرام و شمرده صحبت می‌کردم، متوجه می‌شدند و من هم تا حدودی رفتار ایشان را می‌فهمیدم اما توانایی لب خوانی خانواده دیگر ضعیف بود و به همین دلیل ارتباط ما بر اساس نوشتن بود.

این کارگردان در پاسخ به این پرسش که تأثیر این فیلم بر خودش چه بوده است، اظهار داشت: قبل از این که وارد این قصه شوم، ناشنوایان را افرادی متفاوت از دنیای شنواها می‌دیدم اما پس از این داستان فهمیدم که این آدم‌ها تا چه اندازه شبیه ما هستند و زندگی‌ای کاملاً معمولی دارند و مانند انسان های معمولی فرزندان خود را تربیت می‌کنند، به دیگران عشق می‌ورزند، می‌توانند از پس زندگی‌شان برآیند و بسیار از این مساله ناراحتند که مردم آنان و زندگی‌شان را عادی فرض نمی‌کنند و برای برقراری ارتباط با آنها تلاش نمی کنند.

وی افزود: گاهی آنان را مسخره می‌کنند یا به آنان زل می‌زنند و مواردی از این دست که جزو دلخوری و سختی زندگی آنان بود و مرا نیز ناراحت می‌کرد. به همین دلیل تلاش کردم بدون ایجاد حس ترحم یک زندگی عادی را روایت کنم. جالب است که بگویم بعضی از این افراد ناشنوا بیش از سایر افراد شنوا قدرت تفکر دارند.

زارع مهرجردی در مورد اسکار کوآلیفای شدن جشنواره فیلم کوتاه تهران (واجد شرایط برای معرفی به آکادمی اسکار) بیان کرد: اتفاق بسیار خوبی است و باعث انگیزه بیشتری برای فیلمسازان فیلم کوتاه می‌شود که تلاش کنند فیلم‌هایشان را در حد استاندارد بالا ببرند و امید و انگیزه‌ای را بین فیلمسازان ایجاد می‌کند. همین موضوع باعث می شود تا من برای فیلم‌های بعدی‌ام تلاش کنم تا استانداردهای بیشتری را در فیلم‌هایم رعایت کنم که این اتفاق بیفتد؛ ضمن این که این اتفاق برای کشور و شناخته شدن فرهنگ و فیلمسازان ایرانی مؤثر است.

وی در مورد پیش بینی اش از بازخورد مردمی اکران این فیلم در سی و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران گفت: این فیلم هفته گذشته در جشنواره تلویزیونی هم پخش شد و تا اینجا استقبال بسیار خوبی داشته است. چون فضای واقعی و مستندی دارد که دستی در این زندگی برده نشده و همه چیز به همان صورتی که اتفاق می‌افتاد، ثبت شده است.

به گزارش ایرنا سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا ۲ آبان برگزار می‌شود.

در این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران، جمعی از دانش آموختگان انجمن سینمای جوانان ایران با حضور در همایشی یاد روزهای دور و نزدیک حضور در کلاس‌های انجمن سینمای جوانان ایران را گرامی می‌دارند.

جشنواره سی و نهم همچنین در یک شورای فیلمنامه و یک شورای پیچینگ (یک فیلمسازی بتواند طی حداکثر پنج دقیقه، طرح ساخت یک فیلم را برای سرمایه‌گذار تعریف کند تا او متقاعد شود برای ساخت فیلم هزینه کند) با بررسی فیلمنامه‌های متقاضیان فیلم اول که درخواست خود را در سایت جشنواره ثبت کرده‌اند، از ۱۰ فیلمنامه منتخب جهت ساخته شدن حمایت خواهد کرد.

جشنواره تهران در دوره سی و نهم، کار خود را با برگزاری نشست‌های تخصصی آغاز کرده و در ادامه با نمایش فیلم‌ها در چهار نوبت (سانس) روزانه تا حوالی ساعت ۲۲ میزبان هنرمندان، فیلمسازان، اهالی رسانه و علاقه‌مندان به فیلم کوتاه خواهد بود.