به گزارش باکس افیس ایران: یک مستند جدید در جشنواره ونیز به بررسی پشت پرده ساخت فیلم «روزی که دلقک گریست » ساخته جری لوئیس می پردازد، فیلمی که نه تمام شد و نه هرگز رنگ اکران را دید.
درام فاجعه‌بار هولوکاست ساخته جری لوئیس با عنوان «روزی که دلقک گریست» در اوایل دهه ۱۹۷۰ فیلمبرداری شده اما هرگز به طور رسمی به هیچ شکلی منتشر نشده است و تنها بخش‌های کوچکی از فیلم تا کنون راه خود را به عرصه عمومی باز کرده است، فیلمی که سازندگانش آن را بسیار بد و مایه خجالت و شرمساری توصیف کرده بودند.
جری لوئیس در آن مقطع از زندگی حرفه‌ای‌اش و پس از اینکه شخصیت کمدی جنون‌آمیز دهه‌های ۵۰ و ۶۰ او دیگر چندان محبوب نبود، تلاش می‌کرد خود را احیا کند. او به این پروژه علاقه مند شد و خود را به عنوان بازیگر نقش هلموت درک، دلقک بی‌نوایی انتخاب کرد که در نهایت به اردوگاه مرگ نازی‌ها می رود و در آنجا ۶۵ کودک را به اتاق گاز هدایت می کند.
داستان پشت پرده این فیلم بدنام در فیلم مستند جدیدی به نام «از تاریکی تا روشنی» به کارگردانی اریک فریدلر و مایکل لوری در جشنواره فیلم ونیز نمایش داده می‌شود و چرایی عدم اکران این فیلم در سینما را فاش می‌کند.
جری لوئیس که علاوه بر بازیگری نقش اصلی، نویسندگی و کارگردانی آن را نیز بر عهده داشته، درباره این فیلم می‌گوید: «از ساخت این فیلم خجالت‌زده شدم، اما از این که اجازه ندادم کسی آن را ببیند خوشحالم. فیلم بسیار بسیار بدی بود!!».
هری شیرر بازیگر و کمدین آمریکایی که یکی از معدود افرادی است که فیلم «روزی که دلقک گریست» را به صورت کامل دیده است در سال ۱۹۹۲ در مصاحبه‌ای با مجله «اسپای» این فیلم را آن قدر اشتباه و نابجا معرفی کرده بود که کسی نمی‌تواند آن را تصور کند.
چند سال پیش تنها نسخه باقی‌مانده فیلم «روزی که دلقک گریست» در مجموعه آثار «جری لوئیس» در کتابخانه کنگره آمریکا پیدا شد اما « راب استون» متصدی بخش سینمایی کتابخانه کنگره اعلام کرده بود که این فیلم را حداقل در ۱۰ سال آینده به نمایش نگذارد، چرا که این فیلم همواره مایه خجالت جری لوئیس بوده است.
فیلم «روزی که دلقک گریست» در سال ۱۹۷۲ میلادی در پاریس و سپس در بخش‌هایی از آن در سوئد مقابل دوربین رفت و در برهه‌ای قرار بود در جشنواره کن سال ۱۹۷۳ رونمایی شود.
به گزارش گاردین، مستند جدید در جشنواره ونیز درباره این فیلم عنوان می‌کند که لوئیس از قبل می دانست که این فیلم یک فاجعه است. هنگامی که او یک سال قبل از مرگش در سن ۹۱ سالگی در سال ۲۰۱۷ با فریدلر کارگردان این مستند صحبت کرد، اعتراف کرد که از فیلم خودش شرمنده است، چرا که کار بدی از طرف نویسنده، کارگردان و بازیگر بود و روزی نگذشته که به فیلمی که این همه درد و اندوه برای او ایجاد کرده، فکر نکند.
جاه طلبی لوئیس برای ابراز حرفی مهم و جدی با این فیلم مورد تردید نیست و حتی هنگامی که او برای کار روی این به فیلم سوئد رفت، با اینگمار برگمان برای مشاوره در مورد بهترین بازیگران محلی برای بازیگری تماس گرفت و به توصیه برگمن در نهایت هریت اندرسون را برای بازی در نفش دلقک برگزید.
موضوع دیگری که در این مستند به آن اشاره می‌شود این است که در اوایل دهه ۷۰، تعداد کمی از فیلمسازان جریان اصلی جرأت پرداختن به موضوع هولوکاست را داشتند. «روزی که دلقک گریست» خیلی قبل از فیلم‌هایی چون «مرد ماراتون» (۱۹۷۶)، «پسران از برزیل» (۱۹۷۸) و مینی سریال تلویزیونی «هولوکاست» در سال ۱۹۷۸ با بازی مریل استریپ و فیلم «فهرست شیندلر» ساخته استیون اسپیلبرگ در سال ۱۹۹۳ ساخته شد. همچنین فیلم لوئیس ۲۵ سال قبل از فیلمبرداری فیلم «زندگی زیباست» (۱۹۹۷) اثر برنده اسکار روبرتو بنینی کلید خورد، فیلم هایی که شباهت های آشکاری با هم دارند.
**
جری لوئیس در ۱۶ ماه مارس ۱۹۲۶ در نیوجرسی آمریکا به دنیا آمد و از سال ۱۹۴۲ میلادی و در سن ۱۶ سالگی بازی در فیلم‌های کمدی را آغاز کرد و در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی به دلیل بازی در فیلم‌های کمدی به اوج شهرت رسید.
لوئیس شهرت اولیه خود را در کنار دین مارتین خواننده و کمدین آمریکایی به دست آورد؛ گروه کمدی «مارتین و لوئیس» با تعداد زیادی از نمایش‌های متنوع در دهه ۴۰ معروف شدند، اما آرام آرام نقش مارتین در فیلمنامه‌ها کمرنگ‌تر و بیشتر توجه‌ها به لوئیس جوان معطوف شد و سرانجام در سال ۱۹۵۴ این زوج هنری از یکدیگر جدا شدند.
جری لوئیس در سال ۱۹۴۹ با بازی در فیلم بلند «دوست من ایرما» کار حرفه‌ای خود را آغاز کرد و در ادامه فعایت هنری خود بیش از ۵۰ فیلم در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است.
لوئیس در سال ۱۹۷۵ در نخستین فیلم سینمایی خود با عنوان «مجرم ظریف» ایفای نقش کرد و پس از آن در پنج فیلم سینمایی دیگر نیز ظاهر شد.
از جمله فیلم‌های مهمی که این بازیگر در آن ایفای نقش کرده است می‌توان به فیلم «سلطان کمدی» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با بازی رابرت دنیرو اشاره کرد.
وی که خالق آثاری چون «مجرم ماهر»، «پادو» و «سختکوش» است در سال ۲۰۰۶ میلادی با دریافت جایزه یک عمر فعالیت مستمر هنری از وزیر فرهنگ فرانسه، لقب کمدین محبوب مردم فرانسه را گرفت، در سال ۱۹۹۷ جایزه یک عمر دستاورد سینمایی جوایز کمدی آمریکا را از آن خود کرد، در سال ۱۹۹۹ شیر طلایی افتخاری جشنواره ونیز را دریافت کرد و هشتادویکمین دوره جوایز سینمایی اسکار نیز جایزه افتخاری و بشردوستانه «جان هرشولت» را کسب کرد و ستارهای به نام وی در تالار مشاهیر هالیوود ثبت شد.
بدون دیدگاه