به گزارش باکس افیس ایران: ژانر رزمی یکی از جذاب ترین و پرطرفدار ترین ژانر های سینمایی است که ریشه در سینمای آسیا و به طور ویژه سینمای هنگ کنگ دارد. این ژانر با به شهرت رسیدن بروس لی و فیلم هایش به یکباره در شرق آسیا و در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفته و حتی مرگ بروس لی نیز بر محبوبیت بیشتر آن افزود. پس از بروس لی، چهره هایی مانند جکی چان، جت لی، سیلوستر استالونه، ژان کلود ون دام و بسیاری دیگر با استفاده از توانایی هایشان در ورزش های رزمی به چهره های شناخته شده این ژانر تبدیل شدند که با تولید فیلم هایی فراموش نشدنی در این ژانر همراه بود.
امروزه نیز فیلم های رزمی همچنان از جذابیت و محبوبیت بالایی برخوردار بوده و هرازچندگاهی شاهد انتشار فیلمی بزرگ با بن مایه ورزش‌های رزمی هستیم. در این مطلب قصد داریم شما را با بهترین فیلمهای رزمی تاریخ سینما آشنا کنیم.
روزی روزگاری در چین (۱۹۹۱)
فیلم «روزی روزگاری در چین» (Once Upon a Time in China) فیلمی بود که باعث وقوع رنسان کونگ فو در سینمای هنگ کنگ شده و جت لی را به ستاره آینده فیلمهای اکشن غربی تبدیل کرد. داستان این فیلم برای مخاطب محلی بسیار آشنا بود: وونگ فی هانگ یک شخصیت واقعی بود، یک استاد هنرهای رزمی در آستانه قرن جدید و درمانگری که به یک قهرمان در میان مردم تبدیل شده بود. مانند شرلوک هولمز یا رابین هود، او بارها از قبل در قالب فیلم به نمایش درآمده بود. جکی چان در فیلم «استاد مست» (Drunken Master) نقش او را بازی کرده و مجموعه فیلمهای زیادی در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بر اساس این شخصیت و با بازی چهره‌هایی که می‌توان آن‌ها را الگوهای بروس لی و یئون وو پینگ دانست ساخته شده بود.
این فیلم داستان را به دهه ۱۹۹۰ هنگ کنگ می‌آورد و در آستانه انتقال حاکمیت این منطقه از بریتانیا به چین ماجرای شورش شورشیان چینی علیه استعمارگران را روایت می‌کند. شخصیت‌های بریتانیایی و آمریکایی ماجرا به شدت هیولا سازی شده و داستانی بسیار پیچ در پیچ و گنگ دارد اما نکته مثبت و نقطه قوت فیلم، فضای جذاب و بسیار سیال آن است که از طبیعی بودن دوره پیش از جلوه‌های کامپیوتری سود می‌برد. تسوی هارک، کارگردان فیلم، فضای فیلم خود را پر از انرژی و تحرک کرده است و سکانس‌های مبارزه فیلم که به کمک کابل طراحی شده به خوبی به مرحله اجرا درآمده است. بازی جت لی در فیلم نیز دستکم در سکانس‌های مبارزه بسیار جذاب است. مبارزات او با دست، پا، چوب یا هر شیئی که در دسترسش باشد و حرکات نرم و ژیمناستیکی‌اش نشان از مهارت بالای او در حرکات رزمی دارد.
یوجیمبو (۱۹۶۱)
آکیرا کوروساوا کارگردانی بود که بسیاری از کارگردانان هالیوودی در برخی از فیلم هایشان از او تقلید کرده‌اند اما دستکم در مورد فیلم «یوجیمبو» (Yojimbo) این کوروساوا است که از فیلمهای وسترن الهام می گیرد. در این فیلم یک سامورائی تنها و بدنام شده وارد شهری می‌شود که در آن دو گروه قدرتمند در آن به جان هم افتاده‌اند و از مقر فرماندهی‌شان که در دو طرف یک خیابان پهن به سبک شهرهای فیلمهای وسترن است به یکدیگر چنگ و دندان نشان می‌دهند. از آنجایی که هیچ یک از دو گروه مبارز شناخته شده و قابلی که بتواند توازن را به طرف آن‌ها سنگین کند ندارند، هر یک از آن‌ها به شدت خواهان به خدمت گرفتن این غریبه جنگجو هستند، چیزی که سامورائی داستان در همان لحظات ابتدایی ورود به شهر متوجه آن نشده و در سراسر فیلم از این وابستگی به نفع خود و خواسته‌های بهره‌برداری می‌کند.
در حالی که بازی‌های قدرت این دو گروه به پایانی پوچ‌گرایانه و پر از جنازه منتهی می‌شود، کوروساوا مهارت خود در فیلمسازی را در هر فریم از فیلم به نمایش می‌گذارد. حس روابط زمانی و مکانی او در این فیلم تحسین‌برانگیز است، در حالی که شخصیت‌ها در حال صحبت‌های خصوصی هستند در پس زمینه درگیری‌هایی رخ می‌دهد به نحوی که چهره هر شخصیت داستان یک منظره رازآلود و یک شعر افسانه‌ای در خود دارد. در کنار این باید به انرژی بصری بسیار جذاب کوروساوا و رقص موزون دوربین او در میان مردان در حال نبرد و استعداد او در اضافه کردن لایه‌های غنی حرکات موزون، بارش باران، ریزش برگ‌ها و پیچیدن دود در فضا اشاره کرد. این فیلم بعدها در ساخت فیلم «به خاطر یک مشت دلار» (A Fistful of Dollars) الهام بخش سرجیو لئونه شد.
اندکی ذن (۱۹۷۱)
فیلم «اندکی ذن» (A Touch of Zen) توسط کینگ هو ساخته شده و پس از به نمایش درآمدن آن توسط کوئنتین تارانتینو برای هاروی واینستاین، این تهیه کننده مشهور و این روزها بدنام، به سینمای رزمی علاقمند شده که به تولید برخی فیلمهای رزمی به تهیه کنندگی واینستاین منتهی گردید. فیلم «اندکی ذن» به شکل غیرمعمولی برای این ژانر افسانه‌ای است که با بیش از سه ساعت زمان به اولین فیلم در تاریخ چین تبدیل شد که در جشنواره کن برنده جایزه شده و علیرغم از دست دادن نخل طلایی، جایزه تکنیکال این جشنواره با به خانه برد. بسیاری از این فیلم به عنوان مبنا و الگوی ساخت فیلم «ببر خیزان، اژدهای پنهان» آنگ لی یاد می‌کنند. «اندکی ذن» داستان یک هنرمند به نام کو در قرن چهاردهم چین را روایت می‌کند که با یک زن زیبا که با مادر پیرش در یک خانه قدیمی زندگی می‌کند روبرو می‌شود.
اما همانطور که در ژانر فیلمهای رزمی سلحشوری چینی با عنوان «ووشیا» (Wuxia) معمول است رفته رفته چیزهای زیادی در مورد این زن متوجه شده و ناگهان خود را در میانه درگیری بین دو گروه رقیب می‌بیند. با پیشرفت داستان، جنبه‌هایی از کمدی و عشق نیز به آن اضافه شده و فضا و وسعت کلی فیلم چنان افزایش می‌یابد که بسیار فراتر از حد تصور حتی در روزگار کنونی است. سکانس‌های مبارزه این فیلم تاثیر بسیار زیادی بر فیلمهای رزمی موفق سال‌های اخیر داشته است.
یورش (۲۰۱۱)
فیلم «یورش» (The Raid) به عنوان یک تریلر رزمی خشن و بسیار پرتنش که در اندونزی ساخته شده، یکی از بهترین فیلم های رزمی سال های اخیر سینمای جهان است. این موضوع به دقت و خلاقیت در فیلم مربوط می‌شود که سکانس‌ه ای مبارزه را به قلمرو وحشت، کمدی و حتی سینمای موزیکال برده و نام آن را در تاریخ سینمای رزمی جاودانه می‌سازد.
برخلاف سکانس های مبارزه فیلم، داستان آن بسیار ساده و سرراست است: یک واحد از نیروهای پلیس قصد یورش به یک آپارتمان در شهر جاکارتا را دارند که بدست یک گروه خلافکار افتاده است، گروهی که هیچ شباهتی به یک گروه خلافکار معمولی نداشته و با استفاده از سیستم دوربین‌های مداربسته همه چیز را تحت کنترل دارد. در غیاب دیالوگ های فراوان، این سلاح ها هستند که سخن می گویند. برخی از سکانس های مبارزه فیلم در راهروهای تنگ و باریک رخ م ی‌دهد و برخی دیگر شبیه رقص در تعداد فراوان است.
اونگ بک: مبارز موی تای (۲۰۰۳)
در هنرهای رزمی دست و پا یک چیز است و ساعد و زانو چیزی کاملاً متفاوت. و بعد از دیدن مهارت‌های موی تای تونی جا بدون شک در مقابل هر مبارز دیگری در دنیای سینمای رزمی روی برنده شدن او شرط‌بندی خواهید کرد. حتی در سکانس‌هایی که در حال مبارزه نیست نیز کوچکترین حرکات او نشان از قدرت فوق‌العاده ترسناکش دارد. «اونگ بک: مبارز موی تای» (Ong-Bak: Muay Thai Warrior) داستانی بسیار ساده دارد: آدم بدهای شهر مجسمه بودای یک روستا را به سرقت می‌برند و یک کشاورز ساده برای برگرداندن آن دست به کار شده و تنها به کمک مهارت‌های رزمی خود هر کسی که در این راه مانعش شود را از سر راه بر می‌دارد.
جالب اینکه در این فیلم و سکانس‌های اکشن خیره کننده آن از هیچ بدلکار یا جلوه‌های ویژه‌ای استفاده نشده است و این موضوع بر جذابیت و زیبایی‌های فیلم می‌افزاید. در هر مبارزه بعد از مبارزه دیگر، جا حرکاتی را انجام می‌دهد که تاکنون در هیچ فیلم رزمی دیگری ندیده بودید. در کنار خشونت بالای سکانس های مبارزه، این سرعت، تکنیک و آستانه بالای درد تونی جا است که شما را به حیرت وا می‌دارد. تونی جا از همان سکانس ابتدایی مسابقه بالا رفتن از درخت تا تعقیب و گریز در خیابان های بانکوک و از بین میزها، ماشین ها، کامیون ها و بسیاری موانع دیگر، تونی جا مهارت و قدرت فیزیکی خود را به رخ می‌کشد.
بدون دیدگاه