وقتی سینمای کودک سپر بلای آثار اجتماعی و کمدی می‌شود

از امروز، فیلم جزیره فضایی که قسمت دوم فیلم ترنادو است، به روی پرده سینماهای سراسر کشور می‌رود. فیلمی که ۴۵ روز پس از بخارست، جدیدترین دشت سینمای ایران به روی پرده محسوب می‌شود.

قسمت اول فیلم سیدجواد هاشمی، میانه‌های آبان‌ماه ۹۸ به روی پرده رفت و توانست حدود ۲ میلیارد تومان بفروشد. برای قسمت دوم این فیلم البته انتظارهایی وجود دارد که سبب می‌شود تا گیشه گرمی را برای آن متصور شویم. هاشمی معتقد است بسیاری از کسانی که قسمت اول ترنادو را دیده‌اند، برای تماشای قسمت دوم آن به سینما می‌آیند که البته ادعای گزافی نیست.

البته که سینمای کودک هم‌اکنون بیش از ۳ ماه است که برای سینمای ملی، آبروداری کرده و راندمان گیشه سینمای ایران را در دست گرفته است به‌طوری که پسر دلفینی، حدود ۲ ماه، در صدر گیشه روزانه سینماها قرار داشت و تاکنون نیز نزدیک به ۲۰ میلیارد تومان فروش داشته است. هم‌چنین فیلم لوپتو که رقابت تنگاتنگی با بخارست در صدر جدول فروش روزانه دارد، تاکنون حدود ۱۰ میلیارد تومان فروخته است. دیگر فیلم این حوزه یعنی بام بالا نیز تاکنون ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان فروش داشته است.

تمام این فروش‌ها در زمانی به دست آمده که سینمای ایران از بابت ناآرامی‌های اجتماعی، متحمل بیشترین میزان خسارت شده و اگر این ۳ فیلم حوزه کودک و نوجوان به روی پرده نمی‌رفت، مشخص نبود که گیشه طی این ۳ ماه، تا چه اندازه افت فاحشی را تجربه می‌کرد.

همچنین اگر شرایط در این مدت در وضعیت نرمال قرار داشت، فروش این فیلم‌ها، چندین برابر گیشه فعلی آنها بود. ضمن اینکه اکران تقریبا هم‌زمان این ۳ فیلم نیز سبب سرشکن شدن فروش آنها شده است علی‌الخصوص اینکه این ۳ فیلم ازجمله بهترین تولیدات سینمای کودک و نوجوان طی ۲ سال اخیر بوده‌اند و اکران هم‌زمان آنها، ریسک بزرگی بود که گیشه این گونه را برای فصول دیگر با خطراتی احتمالی مواجه خواهد کرد.

حالا اما یکی دیگر از قدرتمندترین آثار سینمای کودک و نوجوان، نمایش خود را از امروز آغاز می‌کند که نمایش این فیلم، قطعا فروش ۳ فیلم دیگر این حوزه را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

البته یکی از مواردی که سبب می‌شود تا انتظار اقبال خوبی از این فیلم برود، تم خانواده‌محور آن است. یعنی همان اتفاقی که برای قسمت نخست این فیلم رخ داد و سبب شد تا خانواده‌های بسیاری، بدون حضور فرزندشان به سینما رفته و به تماشای این فیلم بنشینند. این، همان فرمولی است که برای تولیدات سینمای کودکی که با این محوریت تولید می‌شوند، رخ می‌دهد و گیشه آنها را طلایی می‌کند. مانند اتفاقی که برای پسر دلفینی رخ داد و اگر این فیلم در اوج استقبال خود با ناملامات اجتماعی تقارن پیدا نمی‌کرد، به یک گیشه بسیار بهتر از ۲۰ میلیارد تومان کنونی دست می‌یافت که قطعا رکوردهایی را به نام خود جابجا می‌کرد.

حالا اما از التهابات اجتماعی کاسته شده و جمعیت بیشتری به سینما می‌روند. جزیره فضایی فیلمی است که در کنار رویاپردازی برای کودکان و نوجوانان، از فضای موزیکال نیز بهره برده و تم خانوادگی دارد و این امتیازها سبب می‌شود تا مخاطبان بسیاری به سمت این فیلم گسیل شوند. درواقع مسیر خوبی که سینمای کودک در سال ۱۴۰۱ با بازیوو آغاز کرد و با پسر دلفینی، بام بالا و لوپتو ادامه یافت، حالا قرار است با جزیره فضایی تداوم پیدا کند.

در گیشه ملتهب ۱۴۰۱، سینمای کودک توانست به‌زعم خود، راندمان گیشه را بالا نگه‌داشته و در غیاب سینمای کمدی، مخاطبان بسیاری را به سالن‌های تاریک بکشاند. اکنون این امیدواری وجود دارد که بازوهای کمکی که شامل فیلم‌های جدید می‌شود، به کمک سینمای کودک آمده و جور گیشه سینمای کشور را بکشند تا سینمای کودک، این‌چنین فیلم‌های مهم خود را سپر بلای وضعیت فعلی سینماها که آثار اجتماعی‌ و کمدی تمایلی به نمایش ندارند، نکرده و این آثار نیز در یک موقعیت نرمال به روی پرده بروند.