به گزارش باکس افیس ایران: «حسین دارابی» در نخستین تجربه کارگردانی خود به سراغ سوژه ای حساس رفته و قرار است در این اثر داستانی ملتهب از سال های اول پیروزی انقلاب را به تصویر بکشد.
سی و نهمین جشنواره فیلم فجر به ثانیه شمار رسیده است، جشنواره ای که چند سالی می شود دیگر تنها بزرگان فیلمسازی در آن حضور ندارند و آثار کارگردانان مطرح کشور در کنار نام فیلم اولی ها دیده می شود و مورد ارزیابی مخاطبان و داوران قرار می گیرد.
کارگردان جوانی که حالا دیگر پای خود را در بزرگ ترین رویداد سینمایی کشور محکم کرده اند و درخشش برخی از فیلم اولی ها در ادوار گذشته باعث شده تا بخش نمایش آثار مربوط به این کارگردان با استقبال قابل توجهی از مخاطبان همراه شود، تا جایی که می توان گفت در طول این سال ها همیشه یکی از آثار جنجالی جشنواره توسط همین کارگردانان جوان ساخته شده است، کارگردانانی که تجربه ثابت کرده بعد از حضور در جشنواره، توانسته اند در مسیر کاری خود پیشرفت های قابل توجهی هم کسب کنند.
اما نکته قابل تامل درباره فیلم اولی ها، نحوه ورودشان به عرصه فیلمسازی است. علی غم اینکه در کشور ما نیز مانند عمده کشورهای دنیا، دانشگاه ها متولی آموزش به نسل جوان در حوزه های مختلف هستند اما در برخی رشته ها مانند فیلمسازی معطوف بودن صرف به فضای آکادمیک و تئوری نتوانسته آنطور که باید در حوزه تربیت نیروی فیلمساز اثرگذار باشد، دلیل این مسئله نیز آن است که هیچگاه زمینه برای ورود عموم فارغ التحصیلان رشته های فیلمسازی به صنعت سینمای کشور مهیا نبوده و نخواهد بود.
در اصل عدم همراه بودن آموزش های عملی در کنار آموزش های تئوری همیشه یکی از انتقادات فعالین حوزه آموزش عالی به شمار می رود؛ چرا که این مقوله باعث شده تا فیلمسازان جوانی که از فضای آکادمیک فارغ التحصیل می شوند، در عمل مهارت های لازم برای ساخت فیلم را نداشته باشند، مهارت هایی که با توجه به هزینه های مالی ساخت یک اثر سینمایی باعث می شود تا تهیه کنندگان ریسک میدان دادن به این کارگردانان را تا حد زیادی نپذیرند.
از سوی دیگر اتکای صرف به آموزش محتوای کتب درسی باعث شده تا شاهد برگزاری دوره های محدود فیلمسازی توسط بخش خصوصی و یا حتی برخی ارگان های فرهنگی باشیم، دوره هایی که با توجه به شیوه و مدت برگزاری شان، نمی توان انتظار داشت بتوانند نقش موثری در تربیت فیلمسازان جوان داشته باشند، اما به هر حال تلاش می کنند تا بخشی از مهارت های مورد نیاز را به دانش آموختگان رشته های فیلمسازی و کارگردانی و … آموزش دهند.
ورود به سینمای کشور آن هم در قامت یک فیلمساز آرزویی نیست که بتوان به راحتی از سر عاشقان این حوزه بیرون کرد و با توجه به آن اشاره شد، نمی توان ورود به دانشگاه های کشور را به طور کل به عنوان پلی برای رسیدن به این خواسته قلمداد کرد.
همین مقوله باعث شده تا این روزها باشگاه فیلم سوره که به نوعی جزو معدود مراجع تربیت نیروی فیلمساز مهارتی تلقی می شود، بیش از پیش دیده شود. مجموعه سینمایی که نه تنها برای تامین نیروی فیلمساز، گوشه چشمی به مطالعات آکادمیک حوزه هنرهای نمایشی دارد، بلکه اصلی ترین وظیفه خود را بسترسازی برای تمرین عملی مباحث تئوریک در قالب یک اثر کوتاه می داند.
در اصل هنرجویان باشگاه فیلم سوره می توانند گام به گام مباحث مربوط به ایده، فیلمنامه نویسی، کارگردانی و حتی مراحل پس تولید و توزیع یک اثر سینمایی را در آنجا و در کنار کسانی که در عین جوانی به مراتب تجربه‌های بیشتری دارند، ببینند و در ضمن آموزش کارگاهی و تولیدات کوتاه به قدری مهارت کسب کرده اند که از پس ساخت یک اثر سینمایی بربیایند، تربیت ۴ نیروی فیلمساز جوان که هر کدام در دوره های مختلف جشنواره توجه رسانه ها و منتقدان را به خود جلب کرده بودند، شاهدی بر این ماجرا است. فیلمسازان جوانی که می توان عنوان کرد اگر از مسیر باشگاه فیلم سوره وارد نمی شدند، شاید امروز در زمره فیلمسازان جوان و مطرح کشور قرار نمی‌گرفتند.
اولین بار سال ۹۵ و همزمان با سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر بود که نام سیدمحمدرضا خردمندان برای فیلم تحسین برانگیز «بیست و یک روز بعد» بر سر زبان ها افتاد، فیلمی که اولین کار بلند این کارگردان به شمار می رفت و توانست توجه اهالی رسانه و منتقدان را به خود جلب کند، او که پیش تر به خاطر اثار کوتاه ۱۰۰ ثانیه ای در میان فعالین این عرصه شناخته شده بود، جوایز مختلفی را در کارنامه کاری خود داشت و در نهایت هم توانست با اولین اثر بلندش جای خود را در میان کارگردانان سینمایی کشور باز کند. امیرعباس ربیعی هم از دیگر فیلمسازانی است که توسط باشگاه فیلم سوره آموزش دیده و اولین حضورش در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر با «لباس شخصی» یکی از آثار جنجالی آن ساز همراه شد.
او که فیلم کوتاه «ولد» درباره غزه را دلیل اصلی فیلمساز شدنش می داند، درباره عمده ویژگی این باشگاه اینطور می نویسد: «کارگردانی که بتواند در سینما خودش را اثبات کند و گلیم خودش را از آب بیرون بکشد. این مهمترین اتفاقی است که دارد در باشگاه می‌افتد و وقتی فکر می‌کنم به اینکه چطور این مسیر در باشگاه طی شده اعتماد و تفکر خود آقای شفاه را یکی از مهمترین مساله‌های این موفقیت می‌بینم.»
«دیدن این فیلم جرم است» رضا زهتابچیان هم که یکی از جنجالی های سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر بود، اولین ساخته بلند این کارگردان به شمار می رود؛ کارگردانی که همانند هم قطارانش از باشگاه فیلم سوره مهارت های مربوط به فیلمسازی را فرا گرفته و در اولین کار خود توانست فیلمی بسازد که در عرصه سیاسی با حاشیه هایی همراه شد و بالاخره بعد از بیش از یک سال توانست به پرده نقره ای سینما برسد.
باشگاه فیلم سوره در جشنواره فیلم فجر امسال نیز سومین محصول خود را با کارگردان فیلم اولی دیگری معرفی کرده است. فیلمی جنایی- امنیتی که حسین دارابی کارگردانی اش را برعهده دارد و احتمالاً یکی از بحث برانگیزترین آثار جشنواره امسال خواهد بود.
این کارگردان از همان جوان هایی است که بعد از طی دوران گذار در باشگاه، حالا با «مصلحت» به جشنواره آمده است؛ فیلمی که از همان روزهای اولیه رسانه ای شدنش اما و اگرهای زیادی را به خود جلب کرد، تا جایی که شاهد تغییر نام اثر با مخالفت وزارت ارشاد از «مصلحت نظام» به «مصلحت» هم بودیم.
حسین دارابی پیش تر توانسته بود با فیلم کوتاهی چون «علمک» و «دایو» در جشنواره های مختلف داخلی و خارجی بدرخشد و از همان ابتدا خود را به عنوان یکی از فیلمسازان مستعد کشور مطرح کند، حالا به سراغ سوژه ای حساس رفته و قرار است در نخستین ساخته خود داستانی ملتهب از سال های اول پیروزی انقلاب را به تصویر بکشد.
بدون دیدگاه