حسن توکلنیا تهیهکننده سینما اظهار داشت: حدود یک سال و نیم است که فیلم سینمایی «چند میگیری گریه کنی؟ ۲» آماده نمایش است ولی هنوز موقعیت متوسطی برای اکران پیدا نکردهایم و هنوز وضعیتی ثابت فراهم نشده که از باز بودن سینماها اطمینان داشته باشیم و همینطور شاهد اضافه شدن فیلمها به صف اکران هستیم.
توکلنیا در ادامه تأکید کرد: دلیل تولید فیلم سینمایی در شرایط حاضر به چند مسئله مربوط میشود. در وهله اول کارگردانهای فیلم اولی هستند که سرمایهای فراهم کردهاند تا بتوانند فیلم بسازند و انگیزهشان از تولید فیلم فقط کارگردان شدن است. دومین گروهی که فیلم میسازند سینماگرانی هستند که دغدغه سینما دارند. به هر حال در حال حاضر خوشبختانه شبکه نمایش خانگی وجود دارد و در آن سریالسازی رونق خوبی گرفته است اما سینما قطعاً تفاوتهای بسیاری با این رسانه دارد و بسیاری شانس کار کردن در شبکه نمایش خانگی ندارند و برای این در صحنه باشند مجبور به فعالیت و تولید در این روزها هستند.
او افزود: به هر حال انسان با امید زنده است و ما امیدواریم به زودی واکسیناسیون به طور کامل انجام شود و مردم بتوانند با خیال راحت به سینما بروند و سینما به روزهای عادی خود بازگردد. بسیاری از فیلمسازان برای فرار از خانهنشینی و بیکاری دست به ساخت اثر میزنند و تهیهکنندهها هم در این بین با سرمایهای که برای ساخت فیلم وجود دارد کار میکنند و دستمزدشان را میگیرند. من هم شاید اگر سرمایهای وجود داشت با وجود اینکه فیلمم نزدیک به دو سال در صف اکران است ترجیح میدادم که فیلم بسازم و کار کنم شاید اواخر سال آینده شرایط خوبی در کشور حاکم شود.
این تهیهکننده با اشاره به اینکه همچنان حمایت مناسبی از سینما در شرایط شیوع ویروس کرونا صورت نگرفته، اظهار داشت: متأسفانه دیگر به وعدههای مسئولان کشور نمیتوان اعتماد کرد و باید تنها منتظر بمانیم تا واکسیناسیون انجام شود و در شرایطی که حدود ۸۰ درصد مردم واکسن زده باشند میتوانیم به اکران فیلمهایمان امیدوار باشیم. قیمت ساخت فیلم امروز نسبت به زمانی که «چند میگیری گریه کنی؟ ۲» را ساختم حداقل ۵ برابر شده و من نمیتوانم انتظار داشته باشم که فیلمم ۵ برابر فروش داشته باشد اما در شرایطی به اکران فکر میکنم که حداقل ۲ برابر سرمایه اولیهام را بتوانم به دست آورم تا برایم امکان فیلمسازی دوباره فراهم باشد.
تهیهکننده فیلم سینمایی «اگه میتونی منو بگیر» در ادامه اظهاراتش گفت: در حال حاضر حدود ۱۵۰ فیلم در صف اکران هستند و در بین این آثار نهایتاً ۳۰ تا ۳۵ فیلم امکان فروش بالا و جذب مخاطب دارند و به نظر من بهتر است باقی آثار در شبکه نمایش خانگی اکران شوند. سازمان سینمایی میتواند از تهیهکنندههایی که فیلمهایشان میتواند فروش قابل قبولی داشته باشد حمایت کند تا این افراد حاضر به اکران فیلمهایشان شوند. موقعیت تهیهکنندهها با هم فرق دارد، من به شخصه با ساخت فیلم «چند میگیری گریه کنی؟ ۲» اندوختهای ندارم که بخواهم فیلم بسازم و اگر سازمان سینمایی یک میلیارد تومان به من کمک کند و پول فروش فیلم را به سینما بدهد و بعد از فروش بالا مبلغ فروش را با احتساب مسائل مختلف به من پرداخت کند حاضر به اکران فیلمم در این شرایط هستم.
توکلنیا تصریح کرد: متأسفانه تلویزیون از سینما حمایت نمیکند و فیلمهای سینمایی هیچ تیزری در این رسانه ندارند. البته شاید در این شرایط طبیعی باشد و تلویزیون نخواهد سینما رفتن را ترویج کند تا مردم در خطر کرونا قرار نگیرند اما با وجود این مسائل باید به مشکلات سینماها نیز رسیدگی شود.
او افزود: در این شرایط آثاری چون «شنای پروانه» که به راحتی میتوانستند در شرایطی عادی حداقل ۱۵ میلیارد تومان فروش داشته باشند هم همانطور که دیدیم با شکست روبرو شدند و این در حالی است که همین فیلم با احتساب قیمت بلیت در کشور ما بالای ۷۰ میلیارد تومان مخاطب داشته اما از آنجا که ما قانون کپی رایت نداریم و بلافاصله پس از پخش نسخه قاچاق آن در دسترس است و همه شبکههای ماهوارهای نیز فیلم را پخش میکنند.
این تهیهکننده در پایان اظهاراتش گفت: متأسفانه وعدههای حمایتی سازمان سینمایی نیز هیچکدام به سرانجام خوبی نرسیده است. به عنوان مثال همان وام ۴ درصد ۱۰۰ میلیون تومانی که مطرح شد را پیگیری کردم، مدارکم را تحویل دادم اما همان شخصی که مسئول این کار بود دیگر جواب تلفن نمیدهد و اصلاً نیست که بخواهم این وام را پیگیری کنم. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بهتر است به جای تبلیغ و پُز دادن با وعدههای حمایتی کاری واقعی انجام دهد. سازمان سینمایی و خانه سینما باید در این مواقع به کمک سینماگران بیایند و از آنها حمایت کنند.
بدون دیدگاه