نمی‌خواستم «نجلا» به هر روشی دیده شود

به گزارش باکس افیس ایران: حسین امیرجهانی با اشاره به موقعیت‌های داستانی که می‌توانست به دیده شدن بیشتر «نجلا» منجر شود تأکید کرد از آنجایی که قرار بود سریال حال و هوایی حسینی(ع) داشته باشد، از جنجال دوری کرده‌اند.

حسین امیرجهانی نویسنده سریال تلویزیونی «نجلا» که پیش از این نویسندگی سریال‌هایی چون «تنهایی لیلا» و «پدر» را داشته است در واکنش به سکانس‌های جنجالی این سریال‌ها درباره اینکه چگونه در سریال «نجلا» سراغ آن صحنه‌های حاشیه‌ای نرفته است، گفت: در سکانس سریال «تنهایی لیلا» که مرد دستانش را به خاطر گناه نکردن می‌سوزاند، می‌دانستیم این اتفاق حاشیه ایجاد می‌کند اما در این سریال نخواستیم از این حواشی برای دیده شدن استفاده کنیم چون «نجلا» تم مذهبی داشت و کار امام حسینی (ع) بود.

وی اضافه کرد: من نخواستم سریال «نجلا» به هر روشی دیده شود وگرنه خیلی موقعیت داشتیم که سکانس‌هایی بنویسم که در فضای مجازی وایرال شود. نمی‌خواستیم سریال دچار حاشیه شود. حتی نخواستیم از ماجرای نماینده آبادان استفاده کنیم و با حاشیه دیده شویم چون انتقادات نماینده آبادان این امکان را می‌داد که ما هم دامن بزنیم و مثل پاس گل بود. من هم بلدم این کار را انجام دهم و از حواشی به نفع خود استفاده کنم.

حسین امیرجهانی که در نویسندگی سریال «پدر» نیز با حامد عنقا همکاری داشته است درباره صحنه جنجالی پریدن شخصیت پسر از پنجره نیز گفت: همانطور که گفتم نمی‌خواستم در نجلا از این حواشی استفاده کنم هرچند برخی تک سکانس‌ها به جذب مخاطب کمک می‌کند. در همان سریال «پدر» بعد از این سکانس که در قسمت سوم اتفاق افتاد مخاطبان سریال چندین برابر شدند.

حاشیه باید در حد قلاب باشد

این نویسنده درباره جذابیت‌های خود قصه بدون استفاده از صحنه‌های حاشیه دار گفت: اگر این صحنه‌ها همچون قلاب برای گیر انداختن مخاطب باشد خوب است. من می‌دانم کار خوب ساختن برای تلویزیون سخت است و برای آن باید تلاش کرد البته که خود تلویزیون هم برای سریال‌هایش تبلیغ و آنونس پخش می‌کند ولی ظرفیت‌های فضای مجازی را هم نباید دست کم گرفت.

وقتی مخاطب امروزی در مورد یک اثری صحبت و بحث می‌کند ولو که نقد تندی داشته باشد نشان می‌دهد کار دیده شده است وی در پاسخ به این سوال که فضای مجازی قدرت بیشتری از تلویزیون دارد؟ گفت: نمی‌خواهم بگویم کدام قوی‌تر است. تلویزیون تا دورافتاده‌ترین روستاها مخاطب دارد و از طرفی ما رسانه‌ای داریم که در جیب ماست و دسترسی ما به فضای مجازی بیشتر است.

من نوعی که دانشجو، کارمند و شاغل هستم فقط چند ساعت از روزم را می‌توانم برنامه‌ریزی کنم که تلویزیون ببینم اما هرکسی یک گوشی موبایل دارد که کل اتفاقات جهان را در آن دنبال می‌کند. باید از این فضا به عنوان یک ابزار و قلاب استفاده کرد اما این را هم در نظر گرفت که مخاطبی که این شکلی به سراغ یک اثر تلویزیونی می‌آید اگر خوراک و محتوای درستی نداشته باشد مخاطب دایمی قرار نمی‌گیرد و به همان راحتی هم از دست می‌رود. بنابراین اگر قصه نداشته باشید مخاطب رها می‌شود و درنهایت قصه است که مخاطب را نگه می‌دارد.

حسین امیرجهانی درباره اینکه چقدر ممکن است کیفیت خود اثر منجر به پیگیری‌اش از طرف مخاطب شود، گفت: قطعاً معتقدم کار خوب صدایش درمی‌آید. امروز نگارش و ساخت کار بیشتر تعاملی است. رابطه نویسنده و گروه تولید با مخاطب نزدیکتر و دوسویه شده است. دیالوگ یا سکانس خوبی که وایرال شود خودش تبلیغ کار است و قطعاً اگر مخاطب من کارم را تبلیغ کند بیشتر ارزش دارد.

این نویسنده درباره اینکه بسیاری از صحنه‌ها به عنوان تمسخر وایرال می‌شود، گفت: وقتی مخاطب امروزی در مورد یک اثری صحبت و بحث می‌کند ولو که نقد تندی داشته باشد نشان می‌دهد کار دیده شده و برایش اهمیت داشته است که درباره‌اش بحث می‌کند. ما بسیاری اوقات با مخاطبی مواجه هستیم که در فضای مجازی واکنش جدی و تندی به اثر دارد ولی همان فرد فردا شب و قسمت‌های بعد سریال را می‌بیند و دوباره اظهار نظر می‌کند. در صورتیکه گزینه‌های مختلفی برای انتخاب دارد و اصلاً مجبور نیست اگر کار برایش بی اهمیت باشد آن‌را دنبال کند. مخاطب امروز ۱۰ دقیقه اول از یک اثر را ببیند و جذبش نشود آن را رها می‌کند.