«آفتاب پرست»؛ تکرار یک تکرار

مجموعه آفتاب پرست که از ۲۷ تیرماه ۱۴۰۱ از پلتفرم فیلم نت ارائه شده است تلاش مذبوحانه‌ای برای تولید یک کمدی با چنگ انداختن به سناریوهای تکراری و قصه‌های پیش تر گفته شده است.

این سریال که با سرمایه گذاری فیلم نت و در راستای برنامه ریزی این پلتفرم برای جذب تماشگر و قد علم کردن در کنار فیلمیو و نماوا تولید شده در جایی به شدت ضعف خود را نشان می‌دهد که به تکرار یک تکرار یا تقلید پررنگ از سریال رازبقا ختم می شود؛ راز بقا در حقیقت تولید قبلی فیلم نت در ژانر کمدی بود که با اقبال خوب مخاطبان همراه شد. پس از آن که راز بقا به محبوبترین تولید این پلتفرم بدل شد، شتاب زدگی فیلم نت برای حفظ مخاطب برجسته شد و خروجی اش همین تولید آفتاب پرست بود.

بر این اساس بلافاصله پس از اتمام راز بقا در تیرماه ۱۴۰۱ فیلم نت آفتاب پرست را جایگزین آن کرد. این تکرار به امید موفقیت تا جایی پیش رفت که طراحی تیتراژ و جنس موسیقی این دو سریال، بسیار شبیه یکدیگر است.

راز بقا البته عوامل بالقوه اثرگذاری را در خود داشت که موجب شد دیده و مقبول واقع شود؛ بازی بازیگران صاحب نامی چون بهرام افشاری و حسن معجونی در کنار قدرت و تجربه سعید آقاخانی در مقام سازنده اثر، راز بقا را به نتیجه مطلوبی رساند. مولفه‌هایی که آفتاب پرست به نوعی از آنان محروم بود. بازی هزارباره پژمان جمشیدی در نقش آدمی که دست و پای کار را ندارد و قرار گرفتنش در موقعیت های کمدی و مدد گرفتن او از ادا و اطوارهایی که همواره بروز می دهد کلیشه ای است که معدود منتقدانی که به دنبال نکته ای مثبت در این سریال می گردند به آن اشاره می کنند.

یعنی در نقد  این سریال همین بس که کلیشه نقش و بازی پژمان جمشیدی تنها نقطه مثبت این سریال ارزیابی شده است.

آفتاب پرست در نمایش کاریکاکتورگونه کارکترهایش حتی مفاهیم را هم از محتوا خالی کرده و تصویری مضحک از معظلاتی چون فساد اقتصادی و اختلاس به تصویر می کشد.

اگرچه نقش باران کوثری در این سریال هم کلیشه یک شخصیت پرانرژی است اما شاید بتوان چهره قدرتمند این فیلمنامه را برخلاف آنان که پژمان جمشیدی را مطرح می کنند، باران کوثری در نقش مهری گیرایی عنوان کرد. خبرنگاری که اگرچه تلاش دارد تا در جهت خلاف حرکت آب برود و مستقل باشد اما تلاش های همراه با توهمش مسیر دیگر را رقم می زند.

اختلاس گران این سریال نیز در منتهی علیه کاریکاتور دائما دور و بر پیاله های نوشیدنی، منقل کباب و پیانو هستند و ژست های بی ربطشان دائما بازتولید می شود.

در نهایت آفتاب پرست را می‌توان یک گام به عقب برای فیلم نت قلمداد کرد؛ گامی به عقب که رشته هایی را پنبه کرد که پیش از آن با راز بقا بافته شده بود.