سریال «شرلوک و دختر او» (Sherlock & Daughter)، تولید جدید شبکه CW و در دسترس از طریق HBO Max، داستانی تازه اما آشنا را روایت می‌کند؛ شرلوک هلمزی مسن‌تر، با گذشته‌ای پرماجرا و دختری که ناگهان وارد زندگی‌اش می‌شود.
دیوید تیولیس در نقش شرلوک، این‌بار نه به‌عنوان یک نابغه تنها، بلکه در قامت پدری مردد ظاهر می‌شود که همراه با دخترش، آملیا (با بازی بلو هانت)، درگیر پرونده‌ای پیچیده پیرامون قتل مادر آملیا و شبکه جنایی (Red Thread) می‌شود. از همان ابتدا، سریال بدون پرداختن به ریشه‌های آشنای شرلوک، داستان را از نقطه‌ای جلوتر آغاز می‌کند؛ او سال‌هاست که دشمنان سرسختی چون موریارتی را شکست داده، و حال درگیر تهدیدی ناشناخته‌تر و گسترده‌تر است.
نقطه قوت اصلی سریال، رابطه منحصربه‌فرد میان شرلوک و آملیاست؛ رابطه‌ای که همزمان جنبه‌های پدرانه و آموزشی دارد و در مسیر داستان، باعث شکل‌گیری بُعدی انسانی‌تر از شخصیت سرد و تحلیلی شرلوک می‌شود. حتی در لحظات تنش‌زای خانوادگی، مانند قفل شدن در اتاق توسط آملیا، واکنش‌های شرلوک رنگی واقعی و احساسی به خود می‌گیرند.
در کنار روایت هیجان‌انگیز، استفاده هوشمندانه از نقشه‌های متحرک برای نمایش مسیرها، و مأموریت‌های صفحه‌نمایشی که تداعی‌گر بازی‌های ویدئویی هستند، به ریتم سریع و دسترس‌پذیر بودن داستان کمک می‌کند.
در نهایت، «شرلوک و دختر او» نه تنها ادای دینی هوشمندانه به میراث آرتور کانن دویل است، بلکه به کمک فضای معاصر، شخصیت‌های تازه و پویایی خانوادگی، روایتی جذاب برای نسل جدید مخاطبان خلق می‌کند. سریالی که هرچند از پیچیدگی سریال «شرلوک» فاصله دارد، اما با قدرتی خاص، جایگاه خود را در دنیای داستان‌های معمایی پیدا می‌کند.
بدون دیدگاه