به گزارش باکس افیس ایران: نمایش «مانداک» به نویسندگی و کارگردانی محمد قاسمی از ملایر جزو آثار بخش بین‌الملل سومین روز جشنواره تئاتر فجر بود که در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفت.
روز گذشته سوم بهمن ماه در سومین روز از برگزاری چهل و یکمین جشنواره تئاتر فجر، سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر میزبان نمایش «مانداک» به نویسندگی و کارگردانی محمد قاسمی بود که از ملایر برای حضور در بخش بین‌الملل جشنواره پذیرفته شده است.
معنای ضمنی «مانداک» ارث و میراث و ماترک است که در نمایش نیز بر مساله وراثت و تاثیر آن بر نسل‌های آینده تاکید می‌شود. در واقع قرار است در این نمایش بر تبعات تصمیمی که یک فرد برای ادامه نسل خود می‌گیرد و تاثیری که این تصمیم بر نوادگانش برجا می‌گذارد، تاکید شود و در ادامه به مفاهیمی جهان شمول‌تر مانند تولید بمب میکروبی و تاثیر ناگوار آن بر جوامع بشری بپردازد.
موسیقی نمایش آرامش‌بخش و دل‌انگیز است که توسط سجاد غفوری ساخته و به‌صورت زنده در صحنه اجرا می‌شود و ترانه‌ها نیز توسط خود وی خوانده می‌شود. همچنین طراحی دکور نمایش نیز که از سازه‌ای اریب تشکیل شده از جمله ویژگی‌های این اثر نمایشی محسوب می‌شود.
اما با وجود انتخاب مضمونی انسانی و ضدجنگ برای نمایش، کارگردان در بیان درست مفاهیم مدنظرش الکن است و به جای روایت سرراست داستان و مضمون اثر در دوسوم از زمان نمایش شاهد مونولوگ‌هایی شاعرانه، غیرپیوسته و بی‌ارتباط با یکدیگر اما در امتداد هم هستیم که با حرکات فرم همراه است. این نوع فضاسازی به جای اینکه تماشاگران را با اثر همراه کند آنها را به این فکر فرو می‌برد که قرار است با این حجم از حرکت و موسیقی و نور در نهایت شاهد چه روایتی باشند.
در واقع تماشاگران در ۲۰ دقیقه پایانی نمایش است که تازه متوجه داستان اصلی اثر شده و خط و ربط این همه پراکنده گویی درباره به ارث بردن ژنی معیوب و اینکه فرزندان تاوان گناهان پدرانشان را پس می‌دهند با روایت اصلی نمایش که قرار است به مساله تولید بمب میکروبی و جنایات بشری بپردازد، می‌شوند.
اگر قرار است شاهد نمایشی شاعرانه و انتزاعی باشیم که با تمثیل و نماد و حرکات فرم پیام مد نظرش را منتقل می‌کند باید یک دستی در فضاسازی، طراحی نور، گریم و بازی بازیگران وجود داشته باشد نه اینکه کاراکتر مرد نمایش با بیانی محاوره‌ای و امروزی از عشقش به دختری در تراس روبرویی سخن بگوید و در جوابش خواهران او با مونولوگ هایی نثرگونه موقعیتی انتزاعی از رنج و بقا را روایت کنند و در ادامه پدر آنها با فیگورهایی اگزجره و بیانی تصنعی از بار سنگینی که به دوش می‌کشد، سخن بگوید و در کنار همه اینها شاهد طراحی حرکتی باشیم که می‌شد برای نمایشی با مضمونی دیگر نیز به کار برد. در پایان نمایش نیز به جای استفاده از تصاویر مستند درباره بمباران شیمیایی از تصاویر فیلم «درخت گردو» مهدویان استفاده شده است.
محمد قاسمی، پری بارانی، حامد ترابی، محیا جباری، مهدی عسگری، مژده دریانی، مهشید صارمی، فاطمه مرادطلب، یاسمن شاهسوند، مائده عبداللهی و نازنین فیضی به عنوان بازیگر در این نمایش ایفای نقش می‌کنند.
بدون دیدگاه