به گزارش باکس افیس ایران: نویسنده و کارگردان نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» درباره ویژگی‌های این اثر نمایشی و چگونگی پرداختن به وضعیت خرمشهر بعد از جنگ و تاریخ این شهر توضیحاتی ارائه داد.
مریم منصوری کارگردان نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» که این روزها در تماشاخانه سرو روی صحنه است درباره شکل‌گیری این اثر نمایشی گفت: زمانی که در دانشگاه هنر در مقطع کارشناسی ارشد کارگردانی مشغول تحصیل بودم از طرف دانشگاه برای حضور در تور «راهیان نور» ثبت نام کردم چون همیشه دوست داشتم به مناطقی که درگیر جنگ بودند، سفر کنم و با این فضاها از نزدیک آشنا شوم.
وی ادامه داد: در این سفر ما به نقاط و مکان‌های مختلفی جنگی در جنوب کشورمان از جمله فکه، هویزه، کانال کمیل، آرامگاه شهید چمران و بسیاری از جاهای دیگر رفتیم که دیدن آنها و آشنایی با افراد جان بر کفی که برای نجات کشورشان از دست دشمن با چه مشقاتی جان فشانی کرده بودند، برایمان بسیار دردناک بود. زمانی که به خرمشهر رسیدیم در یکی از بلوارهای منتهی به رود کارون من با خانه‌ای با سقف بلند مواجه شدم که هنوز نشانه‌های جنگ و جای شلیک گلوله و خمپاره و ترکش بعد از این همه سال روی دیوارهایش به چشم می‌خورد. با این وجود این خانه همچنان مسکونی بود و من با صاحب این خانه صحبت کردم و وی به من توضیح داد که وقتی به همراه خانواده‌اش مجبور به ترک شهر شده است این خانه تبدیل به مقر فرماندهی عراقی‌ها شده بود. در نهایت همین برخورد و دیدن این خانه برای من تبدیل به یک موقعیت دراماتیک شد.
وی ادامه داد: این موقعیت در ذهن من ماند تا اینکه ۲ سال قبل و بعد از فارغ‌التحصیلی اقدام به نگارش نمایشنامه «آمده بودیم اینجا بمیریم» کردم و در عین حال دست به کار پژوهشی درباره موقعیت خرمشهر در زمان جنگ ایران و عراق و افراد شاخص این برهه زمانی مانند محمد جهان‌آرا و نقشی که وی در این جدال داشته و سرنوشت و نگرانی‌های خانواده‌اش زدم. البته نمایش ما به هیچ روی تئاتر مستند نیست و من به نفع تئاتر زنانه و نمایش شاعرانگی روی صحنه از تئاتر مستند فاصله گرفتم و تنها از زندگی محمد جهان آرا و تاریخ صدسال اخیر خرمشهر برای نگارش متن الهام گرفتم.
منصوری درباره داستان نمایش توضیح داد: داستان نمایش موقعیت یک خانواده را بعد از پایان جنگ به تصویر می‌کشد. در این نمایش خانواده‌ای بعد از امضای قطع نامه زودتر از موعد پایان پاکسازی شهر به اصرار مادر به خرمشهر باز می‌گردند چون او نگران فرزندانش است که درگیر جنگ بودند. در این شرایط نابه سامان شهر هرکدام از اعضای خانواده به مرور خاطراتشان می‌پردازند و مخاطب از این طریق با یک منشور و آینه کاری از خرمشهر در آن دوران مواجه و تصویر خرمشهر در این آینه‌ها منعکس می‌شود. در این نمایش هرکدام از کاراکترها نیز قسمتی از تاریخ و زندگی که در خرمشهر گذشته است، منعکس می‌کنند.
این کارگردان در پایان درباره شیوه اجرای نمایش بیان کرد: در برخی صحنه‌های نمایش از مرز رئالیسم تخطی می‌کنیم و در واقع روی مرز رئالیسم و نمایش شاعرانه حرکت می‌کنیم و با ظرافت تلاش کرده‌ایم در برخی صحنه‌ها خطوط رئالیسم را به نفع شاعرانگی بشکنیم که این فضاسازی از طریق حرکت، نوع چیدمان صحنه و میزانسن خلق شده است.
این اثر نمایشی با بازی دریا یاسری، ندا گلرنگی، محسن پوشایی، نازنین نادرپور، پرهام روئین، پری ناز لطف الهی تا ۲۷ خرداد ساعت ۱۹:۳۰ در تماشاخانه سرو روی صحنه است.
عکس کنار خبر از گلدیس نمازیان است.
بدون دیدگاه