ندا مقصودی و وحید جباری بازیگران نمایش «پوزه چرمی» به کارگردانی محمد علی زمانی که از اواخر دی در تماشاخانه شانو روی صحنه است، از دغدغه‌های خود در مورد اجرای این نمایش گفتند.
ندا مقصودی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون با بیان این نکته که پذیرش نقشی که از پرداخت دقیق و درستی برخوردار باشد، برای هر بازیگری جذاب است، گفت: نمایشنامه «پوزه چرمی» به قلم هلموت کراوزر، از ساختار مستحکمی برخوردار است. در این نمایش من نقش زن جوانی را بازی می‌کنم که سرخورده از اجتماع خود، به اعتیاد رو آورده است. این زن، همسر نویسنده‌ای است که در انزوای شخصی خود به سر می‌برد و در افکار خودش پرسه می‌زند. نوشته‌هایش خریداری ندارد و بنابراین خرج خانه به عهده زن است. این زن به ناچار به عنوان یک پیشخدمت در یک رستوران مشغول به کار است و مدام در معرض پیشنهادهای غیراخلاقی و آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد اما با تمام اختلافاتی که با همسر خود دارد عاشقانه او را دوست دارد.
وحید جباری دیگر بازیگر این نمایش در مورد نمایشنامه «پوزه چرمی» که توسط علیرضا کوشک جلالی به فارسی ترجمه شده است، گفت: با متنی روبرو هستیم که شاید یک شاهکار ادبی در حیطه ادبیات نمایش نباشد اما دغدغه‌ای جهان شمول دارد.
جباری که پیش از این نمایشنامه‌های «خیلی زود عادت می‌کنیم» و «مرگ در اوج خوشبختی» به قلم او به چاپ رسیده است، در ادامه بیان کرد: «پوزه چرمی» روایتی است که برای همه قابل لمس است و از این جهت آن را جهان شمول خواندم که به روابط انسانی می‌پردازد. روابط پیچیده‌ای که هر انسانی در هر جامعه و با هر نوع فرهنگی در طول روز به اشکال مختلف با آن مواجه است.
وی در مورد نقشی که در نمایش «پوزه چرمی» ایفا می‌کند، توضیح داد: نقشی که بازی می‌کنم، نمایش کامل نویسنده‌ای است که ناکامی و فقدان موفقیت او را منزوی کرده است. انزوایی که نتیجه آن یک روانگسیختگی پنهان است. پنهان از آن جهت که خود شخصیت نیز از این روانگسیختگی آگاه نیست که در طول نمایش این واقعیت به شکلی بچه‌گانه، کاریکاتوری و گاهاً گروتسک عریان می‌شود.
ندا مقصودی نیز با بیان این نکته که انتخاب مخاطبان برای دیدن آثار نمایشی به نسبت سال‌های پیشین تفاوت بسیاری دارد، گفت: از شرایط کنونی تئاتر راضی نیستم. مخاطب تئاتر به نسبت گذشته‌ها کاهش چشم‌گیری داشته است که قطعاً شرایط کرونا در این امر بی تاثیر نبوده است.
وی افزود: گاهی دچار ناامیدی می‌شوم ولی از آنجایی که حرفه دیگری بلد نیستم و عاشق کارم هستم، سعی می‌کنم به ناامیدی‌ها غلبه کنم و به کارم ادامه دهم.
وحید جباری هم با بیان این نکته که چالش این روزهای تئاتر ما عدم حضور مخاطب است، بیان کرد: تئاتر ما مخاطب عام ندارد و من در مواجهه هر روزه‌ام با مردم کوچه و خیابان، وقتی از تئاتر حرف می‌زنم، آن را به مثابه امری فاخر می‌دانند و دلیل این فاصله تا اندازه‌ای به جامعه تئاتری ما برمی‌گردد.
وی ادامه داد: خود کرده را تدبیر نیست. ما حرفه و شغلی را انتخاب کرده‌ایم که برای در اختیار داشتن حداقل نیازهای زندگی باید پارامترها و مسائل مهمی را در نظر بگیریم. اما با وجود تمام مشکلات مالی در این حرفه و عدم حمایت‌های دولتی، انتظار می‌رود که مخاطب ارزش واقعی زحمات یک گروه نمایشی را نادیده نگیرد.
در پایان ندا مقصودی ابراز امیدواری کرد که کاش سالن‌های تئاتر رونق بگیرند و مردم تئاتر را برای تئاتر بخواهند.
وحید جباری نیز با بیان اینکه ما باید به دنبال یک روش و یک بنیان تازه برای تئاتر باشیم که بتوان مخاطب را در آن تعریف کرد، ابراز امیدواری کرد که کاش روزی مردم کوچه و خیابان، تئاتر را بخشی از تفریح، زندگی و فرهنگ خود بدانند.
نمایش «پوزه چرمی» به کارگردانی محمدعلی زمانی تا ۱۲ بهمن، هر شب ساعت ۱۹ در تماشاخانه شانو روی صحنه می‌رود. از دیگر عوامل این نمایش می‌توان به صدیقه سادات موسوی‌زاده مشاور پروژه، محمدمهدی صباغیان تهیه کننده، مجتبی گیویان طراح نور، نسیم ملکی طراح لباس، وحید صالحی طراح گریم، مسعود خرداد آهنگساز، رامین ارقند صداپیشه، وحید مشایخی عکاس و سعید جمشیدی پور روابط عمومی اشاره کرد.
بدون دیدگاه